Interi me hap të frikshëm, tani është anti-Juvja

Më pak gola të pësuar, më shumë fitore. Ikardi "mposht" Militon

Zhoze Murinjo nuk fliste për "metoda" (apo "sjellje"): ekzekutonte dhe pikë. Luçiano Spaleti nuk citon kurrë "zhurmën e armiqve", por mbi armiqtë (brenda dhe jashtë fushe) ka ndërtuar shumë prej rezultateve të tij. S'është e lehtë të gjesh analogjitë mes dy skuadrash, dy filozofish, dy botësh totalisht të kundërta: kanë kaluar nëntë vite që duken si 90, veçanërisht për tifozërinë zikaltër. Kjo mund të jetë ndoshta nënvizimi i efikasitetit të këtij Interi, që së paku në disa trajektore po prek kufij të denja për Murinjon. Falë Spaletit dhe statistikave të një skuadre që gjatë dy muajve të fundit po ecën me ritme të shpejta, duke u ndalur vetëm në Barcelonë.

PIKË - Interi i ëndrrave (ai i Mout), pas incidentit kinez në Superkupë kundër Lacios, në 13 ndeshjet e para mes kampionatit ( 10 ndeshje) e Champions- it ( 3 ndeshje) grumbulloi 28 pikë në total. Shpërndarja nuk është identike: Spaleti ka mbledhur dyfishin në Europë, duke kthyer në dishezë një grup që portugezi, dominues në Itali, pa t'i ndërlikohej, gjithmonë me Barcelonën në mes. Interi sot nuk pranon gjysmëzgjidhjet e as të bjerë në ujdi me kundërshtarët: barazon më pak, por fiton më shumë (9 suksese kundër 8). Ekziston edhe faktori i rastësisë (fitoret në limite kundër Totenhemit, Sampdorias e Milanit), por kur episodet përsëriten, atëherë mund të shihet njëfarë predispozite. Përndryshe nuk do shpjegohej as një tjetër e dhënë interesante: gjashtë fitore radhazi në kampionat (seria aktuale e Spaletit) Interi i Murinjos nuk i regjistroi asnjëherë. As ajo skuadër, mes të tjerash, nuk arriti të kalonte ( po ashtu si kjo) krizën fillestare: në vend të Parmës, Mou u ndal me Barin ( pas Superkupës), ku megjithatë siguroi barazimin.

MBROJTJE MË E MIRË - Ka vend për përmirësim, megjithatë. Përndryshe i duhet dhënë të drejtë Spaletit kur thotë që "fitoret të llastojnë". Vesi i Interit, bie fjala, është një sulm më pak prodhimtar krahasuar me zikaltrit e tripletës, nëntë gola më pak krahasuar me 29 të Mout. Por "muri" i ngritur nga Shkrinjar nuk ka frikë nga krahasimet me Valter Samuelin. Sot t'i shënosh Interit është e vështirë, përveçse kur quhesh Barcelona

dhe për ty nuk është problem: në total 10 gola të pësuar, kundrejt 12 të nëntë sezoneve më parë, vetëm dy herë (përfshi sfidën në "Camp Nou") Handanoviçit i është dashur të nxjerrë topin më shumë se një herë nga rrjeta. Akoma më mirë kur arsyeton

me mendjen e një portieri, në bazë të numrit të "cleansheets", ose më saktë ndeshjeve të mbyllura me portën e paprekur: slloveni po paraqitet më mirë se Hulio Sezar, "fiton" 5 me 4. Një statistikë që nuk sjell gjithmonë pikë, por normalisht u jep më shumë siguri

zikaltërve.

BOMBER - Nuk ekziston një skuadër e madhe pa një sulmues të madh. Ku do kishte arritur Murinjo pa Militon nëntë sezone më parë, është një pyetje për t'u anashkaluar. Ku do ishte sot Spaleti pa Ikardin, pa peshën specifike

të tetë golave mes kampionatit dhe Champions-it? As mos ua përmendni tifozëve zikaltër. Mauro po i jep sot trajnerit toskan më shumë sesa dha në fillim Diego. Po zhvendos ekuilibrat: mjafton të mendosh që nga tetë golat e kapitenit shtatë kanë qenë

vendimtarë, vetëm i fundit kundër Lacios rezultoi i pavlerë në kuadër të tri pikëve. Kur shënon Ikardi, Interi fiton: ndonjëherë futbolli është një "lëndë e thjeshtë". E kushedi… ndoshta nuk është rastësi që Zhang ka një raport të shkëlqyer me Masimo Moratin.