Dy mijë tifozë imituan Majacin, burg pas ndeshjes
Sulmuesi fierak mundi dajën, sherr dhe revoltë në fund
polonia dhe Besa kanë dhuruar gjithherë emocione dhe lojëra të bukura në ballafaqimet e tyre. Dy ekipe me histori të konsiderueshme në futbollin elitar shqiptar, madje edhe me trofe të fituar, por që fatkeqësisht sot militojnë në “katin e dytë” të këtij sporti, me përpjekje stërmunduese disavjeçare për t’u rikthyer mes më të mirave. Në përballjet mes tyre, në almanakun sportiv janë shënuar edhe ndeshje që janë gdhendur në memorien e publikut, jo vetëm për atë që ka ndodhur në fushën e lojës. E tillë ka qenë ndeshja e 31 gushtit 1986 në Kavajë, në javën I të kampionatit të 51të të Kategorisë së Parë (sot, Superiorja).
NDESHJA
Futbolli ishte kryefjala që kishte pushtuar gjithë javës të dyja qytetet, Fierin dhe Kavajën, duke pritur me padurim ditën e ndeshjes. Atmosfera në Fier para ndeshjes së 31 gushtit kishte ditë që gumëzhinte. Djaloshi 24vjeçar, Kujtim Majaci, ishte kthyer në idhull dhe në kul-
tin e pakonkurrueshëm të tifozërisë fierake, sidomos për të rinjtë e qytetit, të cilët filluan të kopjonin edhe veshjen e përditshme që mbante sulmuesi i Apolonisë tej jetës sportive. Një këmishë me kuadrate ishte “trendi” i veshjes së Majacit dhe java I
e kampionatit të 51-të, shënoi një rast unik në “analet” e futbollit shqiptar. Disa ditë përpara ndeshjes me Besën, tifozëria fierake nxori një shpallje në qytet, përmes së cilës u bëhej thirrje gjithë sportdashësve të Apolonisë që do të udhëtonin drejt Kavajës,
të visheshin me këmishë identike si ajo e Kujtim Majacit. Duke i siguruar ca “nën dorë” e ca me miqësi, duke boshatisur gjithë dyqanet e Fierit, rrethinave dhe të qyteteve fqinje, jo pak, por plot 2 mijë tifozë të Apolonisë u identifikuan në stadium jo me ngjyrat e fanellës së Apolonisë, por me këmishën e kuadratuar “alla Majac”. Dhe atë 31 gusht të vitin 1986, në stadiumin e Kavajës pati jo më pak se 10 mijë tifozë.
FITORJA E APOLONISË Ka pasur një fakt interesant në fushë në atë ndeshje: Majaci është nipi i mbrojtësit Shyqyri Shala të Besës dhe sulmuesi i Apolonisë markohet pikërisht nga daja i tij, i cili, ndonëse me vuajtje, e kryen mirë detyrën e tij deri në minutën e 87-të, teksa vjen momenti i Majacit. Sulmuesi fierak i shmanget mjeshtërisht mbulimit të Shalës dhe gjuajtja e tij mposht edhe portierin e Besës, Sotir Shkurti. (Tifozët fierakë krijuan në atë kohë edhe shprehjen: ‘Mu në mes të Kavajës, seç ia futi nipi dajës!’). Apolonia fiton 1-0, por nuk mbaron gjithçka këtu, madje më vonë ndodh më e madhja. PËRPLASJET
Tifozët e të dyja skuadrave përplasen fort mes tyre jashtë stadiumit, duke krijuar një situatë të paprecedent të asokohe. Sherre masive, thyerje xhamash dhe dëmtime “të pronës socialiste”. Magjia e futbollit dhe dhimbja e humbjes nuk pyeste për sistem në një qytet si Kavaja, ku zemërata nuk pati kufij në forma të shprehjes, moshë e gjini: pleq, të rinj e fëmijë, gra e burra... dhe autobusi i Apolonisë, që largohet nga Kavaja nën masa të rrepta sigurie. Por, pavarësisht simptomave të para të agonisë, ai sistem nuk mund t’i përtypte asilloj “shfaqjesh të huaja”, “kundër moralit komunist dhe frymës proletare”, “kundër vijës marksisteleniniste dhe mësimeve të shokut Enver për edukimin e masave dhe brezit të ri”, “shenja modernizmi”. Dhe pasojat: mbi 40 tifozë fierakë të arrestuar dhe dënuar deri në dy vjet burg, për të vijuar me vendimin e FSHF-së së kohës, që sinkronizohej me farsën e kohës: dënohet me - 6 pikë Apolonia! Është një episod i kohëve të kaluara, 3 dekada e kusur më parë, kur futbolli në fushë luhej me djersë, mund, shpirt e sakrificë, por kushtëzohej nga fryma masovike dhe ideologjia e kohës, ishte koha kur denigrohej pa kuptuar sporti më popullor në Shqipëri, futbolli, pikërisht në emër të asaj ideologjie.