Itali hyjnore, je kampione Europe
Anglia shënoi pas 117 sekondash, Bonuçi e barazoi, por nga 11-metrat Donaruma bëri heroin
Trofeu po kthehet në... Romë. Në atë shtëpi që italianët e braktisën paksa pas mospjesëmarrjes në Botërorin “Rusi 2018”, por që Roberto Mançini besoi, e mori në dorë, e ristrukturoi dhe që pas mbrëmjes së djeshme, pasi e leu të gjithë me ngjyrë të kaltër, ia ka zili edhe vetë Mbretëresha e Anglisë. Fundja, futbolli është i shtëpisë sidomos në Itali, ku më tepër sesa një lojë, futbolli është një fe. “Axurrët: janë në tarracën e Europës, janë ata që mundën më shumë sesa një stadium të tërë, edhe pse kufizimet politike më shumë sesa të pandemisë i lejuan vetëm një çep të një impianti mitik dhe gjigant. Por, as kjo nuk e trembi Mançinin dhe futbollistët e tij. Madje, 11 korriku ndoshta meriton që në Itali të shndërrohet në një festë kombëtare, sepse sërish në këtë datë, por në vitin 1982, të kaltrit shpalleshin edhe kampionë bote. Gjithçka historike, gjithçka e pabesueshme, por më në fund, Italia rikthehet që të përhapë frikë në kontinent dhe pas 53 vitesh të ngrejë në qiell, në kopshtin e mbretëreshës trofeun e dytë të historisë së tyre. Nuk ishte e lehtë, madje u duk një makth i vërtetë duke qenë se pas vetëm 117 minutash lojë kalonin në disavantazh. Anglia u bë edhe më e frikshme, por zemra e luanëve të Mançinit nuk stepet aq lehtë. Me hapa të vegjël, shpesh të mërzitshëm, me mjaft gabime, madje edhe me dëmtimin e më të mirit në fushë deri në momentin e penalltive (Kieza doli me kaviljen e gjakosur), por mbi të gjitha me shumë korrigjime gjatë rrugës nga ana e arkitektit të kësaj familje “axurre”, Italia morri në kontroll lojën dhe i shkoi disa herë pranë përmbysjes. Pasi shënoi një gol me dhunë, një gol tipik italian me Bonuçin në minutën e 67-të, ata që u tmerruan ishin të zotët e shtëpisë, pasi Italia kishte marrë dorën në lojë, por goli nuk donte të vinte. Ndonjëherë shtylla, më pas për çështje milimetrash edhe në shtesë, si në rastin e Bernardeskit, ndeshja nuk pati fitues edhe pas kohës shtesë, diçka që dukej se e kërkonin anglezët.
PENALLTITË – Madje, skuadra e Garet Sauthgejt mendoi se nga pika e bardhë fituesit do të ishin ata, vetëm ata, duke qenë se pak sekonda
përpara vërshëllimës bëri edhe disa ndërrime lidhur me penalltitë, si Rashford në vend të atij Hendersoni, i cili kishte shkelur fushën vetëm në minutën e 74-të. Gjithsesi, mes “Tre Luanëve” vendës, luani i vetëm ishte Xhanluixhi Donaruma, pasi për asnjë
moment nuk ndjeu frikën e asaj turme të frikshme që kishte prapa tij (u gjuajtën nga porta e tribunës angleze). I pari nga pika Berardi, gol... I përgjigjet saktë Kejn... Ndërkohë Beloti gabon ndërsa Meguajer shënon dhe dërgon 2-1 anglezët.
Bonuçi realizon, ndërsa Rashford ringjall shpresat duke goditur shtyllën (2-2). Gjuheshin dy penalltitë finale, por nëse Bernardeski shënon (3-2) dhe Sanço hipnotizohet nga “Xhixho”, Zhorzhinjo këtë herë vendos që nga heroi i Spanjës të përfundojë
në një “tradhtar”, duke qenë se goditja e goditja e tij devijohet nga Pikford edhe me ndihmën e shtyllës... Gjithsesi, ai që nuk ka ndërmend të lërë penallti të tjera shtesë ishte Donaruma, i cili me fluturimin e tij të radhës, sërish në majtën
e tij siç kishte bërë 2 minuta më parë me Sançon ndal edhe të riun Saka për t’i dhënë fund pritjes. Italia është në çatinë e Europës, ndërsa anglezët, edhe pse shquhen për xhentilesën e tyre e zbrazën menjëherë stadiumin!