Wie gewonnen, so zerronnen
„Buama, i habs dermacht! Ein großer Moment und ihr seids dabei und müssts mit mir unbedingt feiern. Jetzt sofort!“, schrie der ehemalige Schriftsetzer Karl N. in einer kleinen Druckerei einer Regionalzeitung und schwenkte einen Abzug, der ihm eben von einem Kollegen überreicht worden war. „Schauts eich de Spurtseitn an! I hab an Elfer! Was is, auf was warts no? Holts zehn Liter Wein! Holts an Pappnschmierer! Heut wird gfeiert, i zahl alls!“
„Vier Stund lang is in Karl sei Toto-Elfer gfeiert wurdn“, berichtete ein Zeuge. „Der Karl hat se sei Glück was kostn lassn. Jeder hat sei Krüagl unter der Pudl ghabt, alles war angsoffn. So vül Druckfehler, wia damals, hamma überhaupt no net in der Zeitung ghabt.
Gfressn is wurdn wia auf an Kirtag. De bratenen Hendln san nur so umadumglegn, de Zeitungen san aus der Maschin aussekumma, wia wanns auf an Grammlpapier druckt wurdn warn, weil alle Arbeiter so fette Finger ghabt habn. Sogar unsere Kolporteure von unserer Regionalzeitung waren angsoffn und habn de Blattln im singenden Tonfall verkauft. De Zeitung hat se sogar ganz guat verkauft.
Dann hat se leider herausgestellt, dass der Karl an Scherz zum Opfer gfalln is. A Kolleg hat se sei Tippkolonne am Zettl angschaut ghabt und hat eahm an präpariertn Computer-Auszug von der Spurtseitn in d Hand gspült. In Wirklichkeit hat der arme Karl auf sein Totozettl nur vier richtige Tipps ghabt, und da warn drei davon aus de Ersatzspiele.
Sei Verzweiflung war grenzenlos. Er is mit an scharfn Instrument umadumgrennt und wollt se an dem Schuldichn rächn. Wamma eahm net zur Beruhigung im Gaderobenraum eingsperrt hättn, war vielleicht no a größeres Unglück gschehn. Dass er an von uns, den er am meistn in Verdacht ghabt hat, a Krügl aufn Kopf ghaut hat, war leider net zu verhindern. Aber de Verletzung is scho verheilt, und mir habn gemeinsam in Karl seine Fressschuldn zahlt. Wir san ja eigentlich a Team.“
Karl N. wurde vor Gericht freigesprochen.