Der Hundertjährige
Sundoch Nochmidoch wars“, berichtete der 79jährige Pensionist Franz T. dem Bezirksrichter. „ I sitz grad vurm Fernsehapparat und schau ma „ Sport am Sonntag“an, auf amal klopfts. I mach auf, stengan draußtn mehrere fremde Frauen älteren Datums mit Packln und Blumen und fangen zum Singa an: , Hoch soll erleben! Hoch soll er leben! Dreimal hoch!‘
Währenddem i no vur Überraschung in Mund offn hab, steckt ma scho ane a Zuckerl eine und sagt: , Se san also der Hundertjahriche, der heute Geburtstag hat! Na, so was Rüstiges! War der Herr Bürgermeister schon da? Mir san vom Bezirksfrauenbund und kumman herzlich gratulieren!‘
I wollt den Irrtum aufklären, aber de Damen habn mi net zum Wurt kumma lassn; sie habn mi zu mein bequemen Fauteuil zruckgführt, hamma de Geschenke in d Hand druckt, und ane is in mei Kuchl Kaffee kochn ganga.
Wia a andere gsehn hat, dass nebn mein Ofn a alts Bajonett liegt, mit dem tua i immer angeln gehn, hats gruafn: , Mei Gott! Im Zweiten Weltkrieg war er aa!‘
Grad wia i verneinen wollt, is ma a andere ins Wort gfalln und hat – mit Blick auf eine wertvolle alte Vase – gruafn: , Schauts wia schön verziert die Vasn is. Die is sicher vü wert. Hab i Recht?‘
In dem Moment hat scho de ane Gratulantin sagt: , I hab gar net gwusst, dass so traumhafte Wohnungen in dera Gegend gibt. Kompliment. De Einrichtung ist alt, aber sehr geschmackvoll!‘, is no a Besucherin kumma und hat gschrian: , Alles zurück! Es sads bei an falschn Mann! Der Hundertjahriche wohnt im Nebenhaus und hat in gleichen Namen!‘
Drauf warns alle riesig sauer auf mi, ane hat mi sogar als weißhaarichn Pülcher bezeichnet, und de Kaffeekocherin hat ma so in Stecker aus der Wand grissn, dass glei de Dosn mitganga is.
Das muss gerichtet werden! I war mei Lebtag a Hallodri, hab immer Gas gebn und schau a bissl älter aus, aber für hundert hat mi no kaner ghaltn. Des is deprimierend. Da alter i glei vü schneller.“
Der Bezirksfrauenbund, dem die Sache äußerst peinlich ist, lässt jetzt die elektrische Steckdose reparieren.