Stille Nacht
Ich wollt heuer an geruhsamen vorweihnachtlichen Urlaub in de Berg verbringa“, berichtete Herr E. dem Bezirksrichter. „ Bei an klan Bergbauern in der Einschicht. Wia i hinkumma bin, hat er ma alls zagt, des Badezimmer am Gang und de Stuben mitn Fernseher, nur mit der Toalett hat er se Zeit lassn.
, Wo habn S denn des WC?‘, hab i eahm gfragt.
, Des is im Gartn draußt‘, hat er gsagt und hat ma durchs Fenster des Holzhäuserl mitn Herzerl in der Tür zagt. Sag i: , Des is aber unangenehm, jetzt im Winter, da draußt sitzn!‘
, Ka Angst‘, hat er gsagt und hat auf a Liachtleitung deut, de was vom Haus zum Häusl umeganga is. , Se habn a Liacht drinnan, und wann S des Liacht aufdrahn, fangt a warmer Ventilator zum Renna an.‘
Na guat, hab i ma denkt, hoffentlich funktionierts; und um a zwölfe in der Nacht wars dann so weit. I hab ma zur Sicherheit mei Taschnlampn mitgnumma, habs aber net braucht, weil Licht und Heizung tadellos funktioniert habn. Es war in dem Häusl fast wärmer wia in mein Zimmer. Aus dem Grund hab i mi net sehr beeilt und hab in aner Zeitung zum Lesen angfangt.
Wann i so im Lesn drin bin, hör i so bald net auf, überhaupt, wanns so schön warm von untn her auffeblast. Könnt scho sei, dass i a halbe Stund drin war, vielleicht a wengerl drüber, i bin überhaupt aner, der a bissl länger braucht. Aber dann, auf amal, wars Liacht und de Hazung aus.
Jetzt hat der Wirt ohdraht, hab i ma denkt. Jetzt haßts ham, eine ins Bett, sunst verkühlst di, de Zeitung nimmst dir no mit auffe. Und dann is des Fürchterliche passiert:
Wia i nämlich de Tür aufmachn wollt, is nur an winzign Spalt weit aufganga. Von draußt war ein unerklärlicher Widerstand, und wia i mit meiner Taschnlampn beim Herzler aussegleucht hab, hab i gsehn, dass draußt bis zur Türschnalln auffe der Schnee liegt.
Und dann is plötzlich de Häusltür nimmer aufgangen. Obwohl i wia a Aff immer wieder vom Brettl obe gegen de Tür gsprunga bin. I hab ka Chance ghabt und war gefangen. Um a zwa in der Fruah, da war i scho a dürftig bekleideter Eiszapfn, is dann endlich a Angestellter von der Pension zum , Gefängnis‘ kummen. I war scho mit de Nervn fix und fertig. Und wia er gfragt hat: , Besetzt?‘, hab i gsagt: , Naa!‘, weil sunst war er vielleicht wieder furtganga.“
Herr E. war am nächsten Tag sofort wieder abgereist. Der Zimmervermieter muss den vorausbezahlten Pensionspreis zurückerstatten.