Die kleine Nachtmusik
Mei Bua hat se a Stereoanlage kauft“, sagte Herr E. zum Bezirksrichter. „Mit aner unhamlich naturgetreuen Wiedergabe. Wann S Ihna da in Stereo a Musik anhurchn, glaubn S, Se habn des Orchester im Zimmer. Leider hat er mirs net glei gsagt, dass er se a Stereoanlage kauft hat. Er wollt mi damit überraschn. Weil i nämlich an dem Tag, wia er se de Stereoanlage kauft hat, Geburtstag ghabt hab. I bin damals um a ans in der Nacht ham, nach aner Geburtstagsfeier mit meine Freund, sperr leise de Tür auf, hör i scho in der Finstern de Schrammln spüln. De ane Geign genau links von mir ghört, de Klarinettn, des picksüaße Hölzl, war rechts.
,Na so was!‘, hab i zu meiner Frau gsagt; gsehn hab is net, weils ja finster war. ,Des is aber a Überraschung, Mama! Es habts ma de Schrammln herbstellt? Und i hab scho glaubt, es habts auf mein Geburtstag vergessn. Derf i a Liacht machn? Oder habts vielleicht no a Überraschung vur? Na guat, i bleib in der Finstern. Sagts mas halt, wann i aufdrahn derf.‘
Den Moment hat scho der ane zum Singa angfangt. Aber so naturgetreu. Ma hat direkt ghört, dass er a bissl mitn linkn Lungenflügl pfeift. Zerst hat er ma vurgsunga ,Abends in der Taverne‘ und dann mei Lieblingsliad nachm Schnapsn: ,Aner hat immer des Bummerl‘. Da samma de Tränen kumman.
,Mama!‘, hab i gruafn. ,Tschekke! Mei guater Bua! Derf i scho a Liacht machn?
So vül Geld habts ausgebn, de Musiker habts herbstellt, und i hab scho glaubt, es habts auf mein Geburtstag vergessn. Soll i no was holn, Mama? An Dopplliter oder zwa, und an Pappnschmierer für de Sänger! I hol no was, und dir bring i a Hausturtn mit.‘
Grad, wia i wieder furtgeh wollt, is bei der Mama im Zimmer liacht wurdn. Und de Schrammln habn leise gsunga ,Ein Prosit der Gemütlichkeit!‘
I hab laut mitgsunga und pascht, mittn unterm Paschn is de Mama kumma und hat mir a paar pascht. An sich a interne Angelegenheit. Nur hätt ma der Bua sagn solln, dass er ma a CD aufglegt hat.“
Ein Nachbar hatte sich über den „Bsoffenan Wirbl“beschwert, „Tschekke“war seinem Vater zu Hilfe gekommen, erst der Richter brachte eine Versöhnung zustande.