Franz von Assisi
Herr Rematschek“, sagte der pensionierte Gutsverwalter Franz C. zu seinem Nachbarn, „i waß, Se san a Tierfreund, aber was z vül is, is z vül. De Schreierei von de Vögl vor unsere Fenster is nimmer zum Aushaltn. Vurichs Jahr habn S nur a Fuaderhäusl vurm Fenster ghabt, heuer habn S scho drei. Muass des sein, Herr Rematschek? Schö langsam kumm i ma scho selber wia a Vogl vur!“
„Schaun S“, antwortete Herr Rematschek, „mit de Vögl is des so: De Spatzn rafn mit de Amschln, de Amschln rafn mit de Taubn, und de Taubn rafn mit de Krähn. Drum hab i heuer für jede Gattung a eigens Fuaderhäusl aufghängt. Damit de Streiterei aufhört.“
„Des is guat gmant“, meinte Franz C. „Aber wia wissn denn de Spatzn, wo eahna Fuaderhäusl is, und wia wissn de Taubn, wo eahna Häusl is? Nach dem Lärm, was de Viecher um fünfe in der Fruah scho anfanga, herrscht no immer a gewisse Ungewissheit!“
„Da muass i Ihna leider recht gebn“, meinte der tierfreundliche Rematschek. „Des Problem macht ma ärgste Sorgn. I hab auf de Fuaderhäusln klane Taferln angebracht, da steht drauf: Spatznbar, Taubenrasthaus und Krähenhort. Außerdem hab i auf jedn Taferl a naturgetreue Abbüldung aus Brehms Tierleben von der jeweiligen Voglgattung draufpickt. Und trotzdem hat de Streiterei net aufghört! Sagn S, Herr C., verstengan Se des?“
„Herr Rematschek“, sagte der pensionierte Gutsverwalter, „Se san zwar a zweiter Franz von Assisi, aber wann ma Ihna so zuahört, muass ma glaubn, Se habn Ihna Hirn an de notleidenden Vögl verfüadert. Spatznbar hin, Spatznbar her, wann i murgn in der Fruah wieder durch den Vogllärm aufgweckt wia, san Ihnere Voglrasthäuser abbruchreif. I schreib jedn Tag bis spät in d Nacht eine an meine Memoiren. I brauch mein Morgnschlaf!“
„Nächstn Tag in der Fruah hab i den Herrn C. wirklich überzogen, wia er mit an Besnstangl meine Fuaderhäusln ausghängt hat“, sagte Herr Rematschek zum Bezirksrichter. „Den Krähenhort hat er se scho zu sein Fenster zuwezogn ghabt. Bei der Spatznbar hab i eahm des Besnstangl aus der Hand grissn und hab eahm damit über seine eigenen Klebln ghaut. Da hat er gjammert!“
Herr Rematschek muss 200 Euro Geldstrafe zahlen. „Macht nix!“, meint er. „Aber meine Voglhäuser, de Spatznbar, steht trotzdem übern ganzn Winter für de armen Viecherln offen!“