Licht in der Finsternis
Ein Nachtwächter bemerkte auf seinem Rundgang, wie ein Betrunkener auf einer Baustelle eine Sturmlampe entwendete.
„Höö! Höö!“, rief der Nachtwächter. „Lassn S gfälligst de Lampn hänga! Sehn S net, dass i Ihna beobachten tua! Hörn S gfälligst auf damit. Aber sofort.“
„Mach kan Markt, Schani“, antwortete der Betrunkene. „I leich ma de Lampn nur für a Minutn aus. I hab grad vurn bei der, bei der, na, wia haßts denn, beim Zigarettnautomatn an Euro ausgstraht. Durt vurn is finster wia in an Armloch, i brauch aber a Liacht!“
„Hergstellt und de Lampn bleibt da!“, rief der Nachtwächter.
„Suach dir dein Euro, wiasd wüllst! Von der Baustell kummt ma nix weg, solang i im Dienst bin! Hast net ghört? Weil jetzt bin i verantwortlich. I höchstpersönlich. Nach meiner Dienstzeit kannst machn, was d wüllst. Aber net wenn i da bin. Hast verstandn? Häng de Latern wieder an an Nagl oder i verhaft die!“
„Du Hascherl“, antwortete der Betrunkene, noch immer mit der Laterne in der Hand, „wen wüllst denn du verhaftn? Wannst di lang aufspülst, hau i dir de Lampn aufn, aufn, na, wia haßt er denn gschwind, auf de Nasn, dass d glaubst, a Ross hat di tretn. Mein Euro suach i mir jetzt, dann häng is wieder hin, verstehst du mi, oder soll i no deutlicher werdn?“
Ein Zeuge sagte: „I bin grad kumma, habn de zwa um de Latern graft. Der Bsoffene hat a Kraft ghabt, der hats net auslassn. Der Schliaßwachter, a alts, schwachs Manderl, is dann in an Sandhaufn einegflogn. Ma sollt so gebrechliche Menschn gar net in der Nacht arbeitn lassn. Der ghörat doch scho längst in Pension.“
Ein Polizist, der telefonisch verständigt wurde, nahm den Beschuldigten dann – trotz großer Proteste und Gegenwehr – zur Klärung des Falles sofort mit auf die Polizeistation.
Der Beschuldigte, der damals betrunken gewesen war, wurde vor Gericht freigesprochen.
„Ein gerechtes Urteil“, sagte er befriedigt. Erschtens amal kann i mi an nix erinnern, zweitens hab i an Verlust von an Euro zu verzeichnen! Jeder Euro zählt. In Zeiten wie diesen besonders!“