Auf Beethovens Spuren
Zu einem heftigen Streit kam es kürzlich zwischen einem Wiener Hausbesorger und einem Steinmetz, der mit Leiter, Werkzeug und einer marmornen Gedenktafel angerückt kam.
Der Hausbesorger: „Was wolln S denn da?“
Der Steinmetz: „Se kriagn a Gedenktafl.“
Der Hausmeister: „Für was?“
Der Steinmetz: „Fürn Beethoven.“
Der Hauswart: „Was haaßt? Bei uns hat do nie a Beethoven gwohnt!“
Der Steinmetz: „Aber schaun S. Des bestimmen doch net Sie. I hab an Auftrag vom Denkmalamt.“
Der Hauswart: „Hörn S! Sehn Se net, dass des a Gemeindebau is?“
Der Steinmetz: „Was interessiert denn mi des. I hab an Auftragsschein. Wo wolln S es habn? Links oder rechts?“
Der Hausmeister: „Fahrn S mit der Later oh, hörn S? Se buhrn da nix umadum! I bin dreißg Jahr da Hausmaster! Bei uns hat ka Beethoven gwohnt!“
Der Steinmetz: „Wer redt denn von wohna? Lesn S de Tafl: ,Hier komponierte Beethoven Teile seines Violinkonzertes, op. 61.‘ Da muaß er ja net da gwohnt habn.“
Der Hausbesorger wütend: „Bei uns is no nie was komponiert wurdn. Des müaßt i wissn.“
Der Steinmetz: „Das ist Jahre her. Steht ja drauf anasechzg.“
Der Hauswart: „A net im anasechzger Jahr! Sowas redt se umadum. Den Moment, wo bei uns was komponiert wird, erfahr i des. Des is doch klar.“
Der Steinmetz, etwas unsicher: „A Violinkonzert . . . “
Der Hauswart: „A net auf aner Geign! Mir habn so dünne Wänd. Ma hört alles durch. So san S doch vernünftig!“Der Steinmetz: „Teile . . . “Der Hauswart: „Aber net amal Teile! Hörn S, glaubn S ma doch! Wann bei uns a Beethoven gwohnt hätt, tät is wissn! I kenn an jedn aus der Gegend, bei mir schleicht si kaner vurbei. Scho gar net mit an Geignkastn. Fangen S ja net zum Buhrn an! Lassn S des!“
„Er is dann ausfällig wurdn“, sagte der Hausbesorger zum Bezirksrichter. „Er hat gsagt, i wüll ka Gedenktafel, weil i a Angst hab, dass ma de Besucher an Dreck ins Haus zahn.“
Der Steinmetz („I war in aner falschen Gassn! Es is ma sehr unangenehm.“) hatte sich telefonisch entschuldigt. Der Akt wurde abgelegt.