Wüste Gesellen
„Alsdann, de Gschicht war a so“, berichtete Herr M. dem Bezirksrichter. „I hab unlängst a Bergwanderung gmacht, in der Steiermark, und wia i so durchn Hochwald geh, meilenweit von der letzten menschlichen Behausung entfernt, bemerk i, dass ma hinten zwa wüste Gesellen nachschleichen. Mit an furchterregenden Aussehen. Alle zwa warns stoppelbärtig, hohlwangig und habn an gierign Blick ghabt. I hab zerst so tan, wia wann is net sehn tät, aber dann, bei an Marterl, habns mi eingekreist, und habn mi mit an grässlichen Grinsen gegrüßt, es war fürchterlich, i hab sofort gsehn, des san Galgenvögel, was anders gibts gar net.
,I bin der Vinzenz‘, hat der ane zu mir gsagt.
,Und i der Severin‘, hat der zweite gsagt.
,Der gnädige Herr wird uns vielleicht sagn könna, was heut für a Tag is‘, hat der ane gsagt. Sag i: ,Dienstag.‘ Mant er: ,Der erste.‘ Sag i: ,Der erste.‘ Fragt der zweite: ,Was für a Monat eigentlich? Des warat no wichtig.‘ ,Na‘, sag i, ,März natürlich.‘ ,Ah, eh scho‘, hat der andre gsagt. ,Mir war vurkumma, es is no Februar.‘
,Se kumman ausn Tal‘, hat der zweite gsagt und hat lüstern auf mei Jausenpackl gschaut, des was i in an Netz tragn hab. ,Se werdn ja Verschiedenes mithabn. Könnten S uns vielleicht gar a Zeitung verkaufn?‘
,De werdn gsuacht‘, hab i ma denkt. De versteckn se seit waß i wia lang da herobn und wolln jetzt wissn, obs in der Zeitung stengan.
,Na, leider‘, hab i gsagt. ,I hab net gwusst, meine Herren, dass i Sie da herobn antreffn werde.‘
,Mir zahln guat‘, hat der zweite gsagt und hat ma an Buschn Geld zagt. ,Es muass ka Zeitung von dera Wochn sein. Mir zahln guat! Aa wanns scho zehn Tag alt is.‘
,Ja, es tuat ma sehr lad‘, hab i gsagt und bin schnell bergabwärts ganga. ,Aber i versprich Ihna, i bring Ihna murgn ane vurbei. I sag aa kan Polizistn was, da brauchn S ka Angst habn! I sag niemand was, dass i Ihna troffn hab. Alsdann, murgn, da beim Marterl!‘
In meiner Angst, de zwei habn mi umkreist wia zwa Löwen, bin i dann ausgerutscht und hab mei Jausenpackl verlurn. Der ane hat se sofort draufgstürzt und hat de alte Zeitung, wo mei Jausn drinn einpackt war, an sich gerissen. Dann sans alle zwa im Wald verschwunden. I bin furchtschlotternd ins Tal grennt und hab de Polizei verständigt.“
„Mir warn seit Wochn bei an einsamen Bergbauern auf Urlaub“, sagte einer der ausgeforschten „Räuber“zum Bezirksrichter. „Der hat ka Fernsehn, Radio oder Zeitung. Mir habn scho nimmer gwusst, wia ma haßn, weil ma in der fürchterlich langen Zeit nur an uraltn Bauernkalender zum Lesen ghabt.“
Die Einschichturlauber hatten „nur zur Abwechslung“Streit mit dem Polizisten begonnen. Es wurde ein Freispruch gefällt.