«Цвярозасць народа стане новай свабодай»

Антыалкагольная дзейнасць епіскапа мітрафана гомельскага (краснапольскага)

дзеля вырашэння сённяшніх задач мы часта звяртаемся да вопыту мінулага. такая значная праблема, як алкагалізацыя, якая ахапіла фактычна ўсе слаі грамадства, незалежна ад полу і ўзросту, сёння знаходзіцца ў цэнтры ўвагі дзяржавы і навукоўцаў. тым больш карысным для нас будзе дазнацца, як у пачатку мінулага стагоддзя дзяржава і грамадства сумеснымі намаганнямі імкнуліся перамагчы п’янства і алкагалізм.

Уліпені 2014 года споўнілася 95 гадоў з дня смерці епіскапа Мітрафана (Краснапольскага). Ён быў расстраляны ў 1919 годзе бальшавікамі за контррэвалюцыйную дзейнасць, у жніўні ж 2000 года яго прылічылі да ліку навамучанікаў Рускай праваслаўнай царквы. Палітычная дзейнасць епіскапа Мітрафана добра вядомая і шырока прадстаўлена ў айчыннай гістарыяграфіі, а вось яго антыалкагольная праца заставалася маладаследаванай [1, с. 12–14]. Адсутнічае інфармацыя аб ёй і ў біяграфіі Мітрафана, размешчанай на афіцыйным сайце Гомельскай епархіі [2]. Між тым епіскап Мітрафан адыграў значную ролю ў прапагандзе здаровага ладу жыцця і барацьбе з п’янствам у Расійскай імперыі ў пачатку ХХ стагоддзя.

Мітрафан (сапраўднае імя Дзмітрый іванавіч Краснапольскі) нарадзіўся 22 кастрычніка 1869 года ў вёсцы Аляксееўка Біручанскага павета Варонежскай губерні. Пасля заканчэння са ступенню кандыдата багаслоўя Кіеўскай духоўнай акадэміі яго прызначылі інспектарам іркуцкай духоўнай семінарыі. У 1902 годзе ў сане архімандрыта быў пераведзены ў Магілёў і прызначаны рэктарам мясцовай духоўнай семінарыі. 25 студзеня 1907 года Мітрафан стаў епіскапам Гомельскім, вікарыем Магілёўскай епархіі [2].

У 1907 годзе епіскап Мітрафан Гомельскі быў абраны дэпутатам ііі Дзяржаўнай Думы Расіі ад Магілёўскай губерні. Там і адбылося яго знаёмства са знакамітым барацьбітом за цвярозасць М. Чэлышавым. 4 снежня група дэпутатаў падпісала заяву аб неабходнасці адмовы ад спагнання падаткаў праз продаж спіртных напояў, што стала падставай для стварэння Камісіі аб мерах барацьбы з п’янствам. У склад камісіі ўвайшлі 22 дэпутаты. Старшынёй быў абраны епіскап Мітрафан, а яе ідэйным лідэрам і намеснікам старшыні стаў М. Чэлышаў.

Камісія павінна была вызначыць асноўныя кірункі антыалкагольнай палітыкі дзяржавы і ўнесці папраўкі ў заканадаўства з мэтай адмовы ад палітыкі «п’янага бюджэту». Яе члены выступалі з патрабаваннямі абмежаваць вытворчасць алкаголю і разгарнуць антыалкагольную прапаганду. Распрацаваны камісіяй законапраект аб мерах барацьбы з п’янствам выклікаў неадназначную рэакцыю сярод дэпутатаў, і яго абмеркаванне зацягнулася на тры гады. Шмат хто