«Кастынг » на мужчынскія ролі

Жаночы рух у беларусі і расіі ў пачатку ХХ стагоддзя

жаночы рух на тэрыторыі беларусі распачаўся крыху больш за стагоддзе таму. і адбылося гэта значна пазней, чым у некаторых іншых краінах свету. такі позні яго старт тлумачыцца ўстойлівымі кансерватыўнымі традыцыямі, што панавалі ў манархічнай расіі, у склад якой тады ўваходзілі беларускія землі. аднак, нягледзячы на цяжкасці, актыўныя прадстаўніцы фемінісцкага руху шмат зрабілі для ўключэння жанчын у грамадска-палітычны і культурна-асветны працэс у расійскай імперыі. Самаадданая праца выбітных актывістак у многім паспрыяла далучэнню жаночай грамадскасці беларускага краю і да адраджэнскага руху, які набіраў свой разбег у канцы хіх – пачатку хх стагоддзя.

У1909 годзе газета «Наша ніва» паведамляла, што ў ЗША жанчыну «можна бачыць пры ўсякай працы на раўне з мужчынамі. Налічываецца 34 тысячы 579 кабет музыкантак, 11 тысяч малярак (художніц), 25 тысяч вучыцельніць, 1 тыс. тэлеграфістак, 1 тыс. 158 такіх, што гаворуць казаньня, мовы, 5 тысяч кабетдактароў, 888, што пішуць у газетах і журналах (журналістак), 1000 кабет адвакатаў, 51 фурманоў і 185 кавалёў» [1].

У ЗША яшчэ ў ХіХ стагоддзі разгарнулася барацьба прадстаўніц прыгожага полу за атрыманне адукацыі, прафесіі, выбарчых, маёмасных і іншых правоў нароўні з мужчынамі. Магутным каталізатарам у справе пашырэння жаночага руху ў краіне былоабмеркаваннеягопраблемупрэсе. Гендарныя арганізацыі не толькі дамагаліся для жанчын палітычных правоў, але і вырашалі чыста практычныя задачы. Жаночыя саюзы займаліся выхаваўчымі, прафесійнымі, прамысловымі, філантрапічнымі і іншымі пытаннямі. імкнучыся да духоўнага развіцця, жанчыны аб’ядноўваліся ў групы для самаадукацыі. Першапраходцамі ў гэтай справе сталі жаночыя клубы НьюЁрка і Бостана, затым падобныя арганізацыі з’явіліся ў многіх іншых амерыканскіх гарадах.

Дзейнасць заакіянскіх жаночых структур стала шырока вядомай і ў Старым Свеце. На кангрэс, скліканы ў Бостане ў 1888 годзе, апрача прадстаўніц усіх жаночых арганізацый ЗША, былі запрошаны і актывісткі з Еўропы. На ім было прынята рашэнне аб’яднацца ў Нацыянальны жаночы савет Паўночнай Амерыкі, там жа быў утвораны і Міжнародны жаночы савет, да якога паступова далучыліся нацыянальныя саветы іншых краін, за выключэннем Расіі. Манархія Раманавых істотна абмяжоўвала дзейнасць рускіх актывістак жаночага руху, баючыся пранікнення крамольных ідэй.

Барацьба амерыканскіх жанчын за свае правы прынесла вынікі яшчэ напярэдадні Першай сусветнай вайны – яны атрымалі выбарчае права ў 14 штатах Паўночнай