Песня жыць дапамагае

Крэслы і прайгравальнік “Радыёла” – вось і ўсё, што было напачатку ў клубе. Але быў энтузіязм і вялікае жаданне дарыць радасць і пазітыў вяскоўцам.

Танцавалі пад пласцінкі, было шматлюдна і весела. Моладзь збіралася з усёй акругі, прыязджалі на танцы нават з Вярэек, Бераставіцы… Мерапрыемствы ладзілі ўсёй вёскай, а галоўнай задачай клубнага работніка было развіццё самадзейнай народнай творчасці сярод рознаўзроставых груп насельніцтва. Гэтак і было. Людзі старэйшага ўзросту памятаюць вядомы старадварэцкі дуэт Сцяпана Затаўкі і Мікалая Тоўкача, якія з песняй “Еду, еду на камбайне” неаднаразова выступалі на абласным тэлебачанні.

Сапраўднай гордасцю Бераставіччыны былі вакальна-харэаграфічная група калгаса “Перамога”, якой кіравалі Ніна Пятроўна і Сяргей Іванавіч Лазарчыкі, а пазней, на яе аснове, хор пад кіраўніцтвам Дзмітрыя Макрова. Калектыў атрымаў званне “народны” ў 1989 годзе, меў папулярнасць далёка па-за межамі раёна, нават у суседняй Польшчы.

Надзея Іванаўна была першапачынальніцай і ў харавой дзейнасці, і ў тэатральнай. Збірала вакол сябе мясцовых дзяцей і моладзь, раскрывала таленты, вучыла прыгажосці і дабрыні, была для іх верным сябрам. Пры Доме культуры дзейнічалі сольны, драматычны, фальклорны, інструментальны гурткі, “Умелыя ручкі”, дарослы і дзіцячы гурткі мастацкага чытання, аматарскія аб’яднанні “Сонейка” і сямейны клуб “Гіменей”. Пры падтрымцы мясцовай гаспадаркі мацнела матэрыяльная база ўстановы культуры, з’яўляліся музычныя інструменты і апаратура. Праводзіліся масавыя гулянні і святы, ладзіліся святы вёсак. Напрыклад, многім запомнілася свята вёскі Лявонавічы, якое прайшло ў цёплай сардэчнай атмасферы. Працаваць Надзеі Іванаўне даводзілася шмат, але работу сваю жанчына вельмі любіла. І вельмі рада, што сёння яе вучні і паслядоўнікі Аляксандр і Алена Бутрыла працягваюць пачатую жанчынай справу, уносячы свой індывідуальны почырк і падыход.