Іван Навуменка

(Урывак з рамана “Сасна пры дарозе”) Хмялеўскі зняў шапку, глуха загаварыў: — Бой будзе цяжкі. Ноччу спаць не прыйдзецца — трэба правесці работу. Рабіце, таварышы, націск на тое, што, калі Літвінаў разаб’ём, другія гарнізоны не ўтрымаюцца. Сёння ноччу прыдняпроўскі атрад наступае на Лужынец. Гэта нам фактычная помач...

Некалькі хвілін панавала няёмкая цішыня. Іван Гусоўскі, мнучы ў руках шапку-аблавушку, спытаў:

— Народ во чым цікавіцца, дзе будзем зімаваць? Калі разгонім Літвінаў, куды пойдзем? У Альхоў ці за Пціч, у Капаткевіцкі і Акцябрскі раён? Устаў Бондар, стомлена правёў рукой па лбе. — Ёсць дырэктыва з Рудабелкі: усім атрадам сабрацца ў кулак. Зімой, па адзіночцы, не вытрымаем. Так што тут усё ясна. Пойдзем за Пціч. У Альхоў, калі будзе ўсё добра, заглянем па дарозе. Камандаванне разумее, што большасць партызан адтуль, сем’і іх там...

Сход-лятучка скончыўся за некалькі хвілін.