Мікола СТАРЧАНКА

Жыццё — не перфакарта ЭВМ, Няма ў яго дакладнае праграмы. Праз боль душы да радасці ідзем, Здараецца, што падаем у ямы. У ямы легкадумнасці і зла, Шукаем незваротныя мы страты. У немачы бядотнага вузла Часцей за ўсё мы самі вінаваты. Жыццё пражыць — не поле перайсці. У чым жа дыялектыка сталення? Шчыміць душа — па-новаму б прайсці Жыццё сваё: па формуле сумлення.