...ПРА ПЛАНЫ
– іван Мар’янавічI ці паспелі вы за гэты кароткі час пазнаёміцца з Астравеччынай? Што вас уразілаI здзівіла ціI можаI засмуціла?
– Уражанні ад Астраўца самыя станоўчыя: горад чысты, дагледжаны, дынамічна развіваецца. Ледзь не штомесяц адкрываюцца новыя аб’екты інфраструктуры. Прыемна, што тут кіпіць жыццё.
– Якія праблемы і здабыткі ў рабоце сельгаспрадпрыемстваў вы паспелі ўжо акрэсліць для сябе?
– Я ўжо ўвайшоў у курс спраў. Скажу так: ёсць над чым працаваць – і працаваць трэба плённа.
Хачу адзначыць работу КСУП «Гудагай», які дэманструе добрыя вынікі ў сельскагаспадарчай вытворчасці. Тут ёсць фермы, дзе каровы даюць 30 кілаграмаў малака ў дзень. Але гудагайцам варта развівацца далей. Астатнія гаспадаркі павінны цягнуцца за лідарам малочнай вытворчасці.
– Усё свядомае жыццё вы працавалі галоўным заатэхнікам – праца гэта ў пэўнай ступені творчаяI вынікі якой бачны адразу. Работа ж начальніка ўпраўлення райсельгасхарчу больш рознабаковая і яе вынікі складана памацацьI вымераць у кілаграмах ці тонах. Якія задачы і мэты вы ставіце перад сабой на бліжэйшы час?
– Мне хочацца, каб у сельскай гаспадаркі Астравеччыны адкрылася другое дыханне. Упэўнены, што і ў жывёлагадоўлі, і ў раслінаводстве мы можам дасягнуць значна большых вынікаў. Для гэтага не заўсёды варта гнацца за моднымі навінкамі – хоць, канешне, і гэтага ніхто не адмаўляе. Не мной прыдумана: усё новае – гэта добра забытае старое. Банальнае выкананне тэхналогіі – пра што часта забываюцца на фермах і комплексах – дае свае вынікі.
Цяпер, напрыклад, працуем над паляпшэннем якасці малака. Задача на бліжэйшы час: мінімум 45% малака пастаўляць на перапрацоўчыя прадпрыемствы гатункам экстра. А на
– іван Мар’янавічI як вы прыйшлі ў сельскую гаспадарку: гэта мараI свядомы выбар ці даніна часу?
– Нарадзіўся і гадаваўся я ў вёсцы Вуглы на Шчучыншчыне, бацькі ўсё жыццё працавалі на зямлі, таму ў іншай сферы сябе не бачыў. Калі надышоў час выбіраць паміж раслінаводствам і жывёлагадоўляй, пайшоў вучыцца на заатэхніка ў Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут.
– Сельскагаспадарчыя прафесіі не асабліва папулярныя ў моладзі: на фермах і палях даводзіцца працаваць амаль без выхадныхI зарплата невысокая... Што б вы параілі студэнтам сельскагаспадарчых спецыяльнасцейI якія сённязаўтра пачнуць свой працоўны шлях?
– Нешта раіць выпускнікам ужо, напэўна, позна, а студэнтам ці абітурыентам параіў бы папрацаваць у сельскай гаспадарцы – тады, мне здаецца, зменяцца жыццёвыя прыяры-
– КажуцьI вёска дажывае сваё. Раней ледзь не ў кожнай хаце трымалі вялікую гаспадаркуI а цяпер карова ў хлеўчуку – рэдкасць…
– Мне здаецца, што гэта нармальна. Грамадства мяняецца, і тое, што было актуальным дваццаць-трыццаць гадоў таму, цяпер не заўсёды мае сэнс. Працаўнік вёскі за сваю работу павінен атрымліваць дастойную зарплату, за якую ён зможа купіць усё неабходнае – у тым ліку малако і мяса. Тады і моладзь будзе заставацца працаваць у вёсцы, а не шукаць шчасця ў горадзе… А падсобная гаспадарка – гэта, хутчэй, занятак для душы, а не спосаб жыцця.
– іван Мар’янавічI дзякуй за гутарку – і няхай усё задуманае вамі абавязкова ажыццявіцца.