Паклонімся – і памолімся

Пачатак новай добрай традыцыі залажылі члены раённай ветэранскай арганізацыі. Першага лістапада, калі ўсе збіраюцца на могілкі, каб успомніць сваіх родных і блізкіх, яны з кветкамі і лампадкамі прыйшлі да помніка загінуўшым землякам.

У гэты дзень вернікі каталіцкай канфесіі ўспамінаюць усіх святых, у праваслаўнай царкве рыхтуюцца да Усяленскай бацькоўскай суботы, каб памаліцца за хрысціян, ад веку спачылых. А члены прэзідыума раённай ветэ

ранскай арганізацыі на чале з яе былым і сённяшнім старшынямі Расціславам Гертам і Ірынай Шляхтун сабраліся ля помніка воінам-вызваліцелям у лесапарку, каб не толькі аддаць даніну памяці і павагі тым, хто змагаўся з фашыстамі, але і памаліцца за душы герояў.

– Нашы землякі, што вызвалялі родны край ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, знайшлі спачын у розных месцах – і не заўсёды родныя і блізкія могуць наведаць іх магілы, здараецца, што нават не ведаюць, дзе яны пахаваны, – сказала падчас імправізаванага мітынгу Ірына Баляславаўна. – Дык няхай наша сённяшняя супольная малітва, кветкі і агеньчыкі лампадак будуць сведчаннем таго, што мы, нашчадкі, іх помнім, дзякуем за неўміручы подзвіг і просім Бога, каб быў літасцівы да іх. Бо для нас усе яны – святыя.

Хочацца верыць, што ў традыцыі, якая распачалася сёлета, будзе працяг. Бо гэта трэба і мёртвым, і жывым. …Гадавалы Андрэйка Волк-Леановіч (на фота) пакуль не ведае, што яго прадзед Уладзімір Рыбчак быў партызанам і не шкадаваў сябе, каб унукі і праўнукі жылі пад мірным небам. Калі ён падрасце, тата і бабуля яму абавязкова пра гэта раскажуць. І помнік воінам-вызваліцелям, куды ён у гэты дзень прыйшоў з бабуляй Наталляй, стане для хлопчыка гэткім жа святым месцам, як і для яго родных.