«Я сягоння не лятаю – Дзень фларыста адзначаю!»
Члены рэдакцыйнага журы не перастаюць здзіўляцца і захапляцца фантазіяй нашых чытачоў і прыхільнікаў рэдакцыйнага конкурсу «Што б гэта значыла?», колькасць якіх, да нашага задавальнення, увесь час павялічваецца. Прызнаёмся шчыра: калі б нам самім давялося на роўных спаборнічаць з яго ўдзельнікамі, то не ўпэўнена, што мы б трапілі ў лік пераможцаў.
Ну што, здаецца, можна прыдумаць, убачыўшы на здымку голы букет і «беспрацоўную» мятлу? Як аказалася, вельмі многае… Хоць і для чытачоў заданне, як прызналіся некаторыя з іх, было не самым простым.
Вось як пракаменціравала конкурснае заданне Міраслава Якіменка: «Гэты фотаздымак Нiны Рыбiк – як карцiна Казіміра Малевiча «Чорны квадрат». Узрыў мазгоў я атрымала, пакуль хоць нешта напiсала!»
Але, на шчасце, мазгі ў Міраславы Ізыдораўны, мяркуючы па подпісах, якія яна даслала, «узарваліся» роўна настолькі, каб выдаць чарговую порцыю цікавых і дасціпных допісаў.
Я, напрыклад, доўга смяялася, прачытаўшы: «Рэдакцыйныя прынцэсы на экалагiчна чысты транспaрт пераселi».
І як гэта Міраслава Якіменка
здагадалася, што здымак быў зроблены ў рэдакцыйных «кулуарах»? Думаю, калі б гэта ведалі іншыя ўдзельнікі конкурсу, дасталася б «рэдакцыйным прынцэсам» па поўніцы…
Зрэшты, у постскрыптуме Міраслава Ізыдораўна элегантна выбачылася, сказаўшы, што «рэдакцыйныя прынцэсы» (узгадала, праўда, толькі адну з іх, але, думаецца, што гэта тычыцца ўсіх) цудоўныя што з пяром, што з мятлой… І на тым дзякуй!
Па шчырасці, я б аддала пальму першынства менавіта гэтаму варыянту! Але, па-першае, у журы з дзясятак чалавек і густы ва ўсіх розныя, адзін, нават калі ён старшыня, нічога не вырашае. А, па-другое, канкурэнцыя ў гэтым туры была высокай, бо дастойных варыянтаў мы атрымалі шмат.
Зрэшты, пра вынікі напрыканцы. Пакуль жа ацаніце разам з намі палёт фантазіі нашых удзельнікаў!
На складанасць новага рэдакцыйнага задання наракала і Яна Галіна: «Карціна маслам» у «АП»! Такую падкінулі галаваломку, такі роздум для чытачоў! І мы наперабой яе расшыфроўваем усім раёнам…»
І ў якасці «расшыфроўкі» Яна Галіна выдала цэлую нізку крылатых слоў і афарызмаў, якія, на яе думку, ілюструе здымак:
«С милым рай и в шалаше»; «Ромашки спрятались, поникли лютики»; «Па Сеньку і шапка»; «Ёсць яшчэ порах у парахаўніцах»; «Важней за ўсё – надвор’е ў доме»; «Не хлебам адзіным»; «Любовь зла – полюбишь и козла».
А заканчвае Яна Галіна чарговым прызнаннем у любові да прыроды: «Кожнаму сваё: каму – вярба ў сплеценай з лазы вазе, а каму – бярозавыя галінкі ў веніку. Лес – наша багацце, а для Яны Галіной – любасць такая!»
Рэгіна Дрэма, пастаянная ўдзельніца рэдакцыйных конкурсаў, не адразу адгукнулася на заданне – доўга думала. І ў адным з варыянтаў растлумачыла, чаму:
Нужна фантазия богата, И смекалка тут нужна – Может, подметалась хата… Грустит метёлка у окна!
Ааа, Бабаёжка тут летала! Но оказался дом пустой: Никого тут не «достала» – Ушла на кофе с дремотой!
Ад яе ж – яшчэ адзін падобны варыянт:
Бабкаёжка тут металась, Видно, выпила чутьчуть.
Тут в углу «припарковалась», Немножко чтоб передохнуть. А Стас Курыла развіў Бабкіёжкіну тэму да драматычнага любоўнага трохкутніка (ён такі, ён умее...)
Загуляла Бабаёжка,
ой як загуляла! Мусіць, у кампанію
гламурную папала? Сродкі свайго перамяшчэння Паўсюль параскідала. Невытлумачальнае знікненне: Куды ж яна прапала?
Дык тэрміновыя справы З’ явіліся ў дамы,
Не пайшла яна направа,
А па «бензін» у краму. Бабаёжка там сустрэла Дворніка вусатага І спадзяваннямі сагрэла Васіля жанатага.
Фірму венікаў звязаных Выбраў дворнік Вася,
І засох, як ікебана,
Падарунак Стася.
Вось не здарылася б падзеі, Тлумачыць, што няшчаснай: Не навучылася лятаць На веніку сучасным.
Каханню прысвяціла адзін са сваіх варыянтаў і Міраслава Якіменка – праўда, зусім не такому, якое прыдумаў, гледзячы на здымак, Стас Курыла:
Венiк з вазай падружыўся. У куточку прытулiўся:
«Хоць i штучны венiк я, А каштую 3 рубля!
У вазу я ўлюбiўся,
Да яе я прытулiўся,
Каб, здаецца, у вазе пастаяць – То можна было б i памiраць».
Так што каханню, падобна, не толькі ўсе ўзросты, але і ўсе рэчы падуладны!
Капіталіна Пятроўская таксама ўзгадала Бабу-ягу, яе юначыя мары і іх сумны крах (якім, дарэчы сказаць, закончыліся высокія палёты не толькі Бабыягі, але гэта ўжо тэма іншай размовы…) Эта голая метла
Когдато помелом была, С Бабоюягой летала И ракетой стать мечтала. Да только мусор подметала – И поэтому устала.
Тэму «экалагічна чыстага транспарту», якую ўзняла
Міраслава Якіменка, нашы ўдзельнікі развілі і «абсмакталі» з усіх бакоў.
Да прыкладу, Рэгіна Дрэма чыстасардэчна, але аптымістычна прызналася:
Судьба мне крылья обломала! Но надо мной
не смерклись тучи – И я попрежнему летаю!
А на метле мне даже лучше!
elena_gymnazia у кіроўцы «экалагічна чыстага транспарту» запісала ўсім вядомы персанаж, зазначыўшы: «Теперь ведьма ходит пешком…»
Ларыса Гупянец даслала цудоўны варыянт, які не грэх было б змясціць і ў «Літаратурнай старонцы» нашай газеты. Ва ўсякім выпадку, многія з рэдакцыйных каляжанак, якім у красавіцкія дажджлівыя і халодныя дні прапанавалі папрацаваць членамі журы, гатовы былі падпісацца пад кожным словам
Ларысы:
Опять дожди…
Опять нелётная погода… В углу стоит поникшая метла… Я кофе пью…
А мне летать охота,
Забросив к чёрту все дела!
Ну што ж, у кожнай жанчыне недзе глыбока ў душы сядзіць маленькая – а ў каго і не надта маленькая! – ведзьмачка…
Рэгіна Дрэма прапануе кожнай з іх добры сродак эканоміі бюджэту: «Увага: навінка! Электрамятла – цудоўная эканомія на грамадскім і асабістым транспарце».
А Ларыса Гупянец нагадвае, што ён яшчэ камфортны і бяспечны: у небе няма «пробак» і менш аварый: «Девчонки, милые, не покупайте машины… НУ НЕ ВАШ ЭТО ТРАНСПОРТ, НЕ ВАШ! Лучше на метле летайте: и вам комфортнее, и людям безопаснее».
Зрэшты, калі ўсе ведзьмачкі перасядуць з аўтамабіляў на мётлы, то яшчэ пытанне, дзе будзе бяспечней: у небе ці на зямлі.
Не абышла гэтую тэму і ўжо згаданая Міраслава Якіменка: «Дзве ведзьмы ў салон прыгажосцi прыляцелi – i прыпаркавалicя, як сумелi».
Яшчэ адзін цікавы напрамак у шэрагу конкурсных варыянтаў – арыгінальная фларыстычная кампазіцыя, якую ўбачылі на здымку некаторыя ўдзельнікі конкурсу. Гэтую тэму развіла ў адным з варыянтаў Валянціна Масцяніца, прывычна ўздыхнуўшы: няма таго, што раньш было…
Даўней з бярозавых сукоў, Сцягнуўшы дротам
ці шнурком,
Рабілі венік:
Мялі падлогу, ганак, двор… А зараз гэта вось – дэкор!
Капитолина Петровская нават ведае, чаму «фларыстычная кампазіцыя» стала такой:
В вазе голенький букет,
И на нём цветочков нет. От милёнка получила – Потому и сохранила.
А Галіна Мінкевіч аб’яднала адразу дзве тэмы: «Я сегодня не летаю – День флориста отмечаю».
І другі варыянт-прапанова – ад яе ж (я ж кажу: не кожная жанчына кветкавод, але кожная крыху ведзьма): «Обучу полётам на метле, раз с флористикой не по дороге мне».
Зрэшты, прычым тут Бабыёжкі, ведзьмы і іншыя нячысцікі?
Рэгіна Дрэма, «не мудрствуя лукаво», убачыла на здымку тое, што там, па сутнасці, і адлюстравана – і напісала «Оду мятле».
Тебе с годами нету сносу! И хочу тебе признаться: Разные там пылесосы
Тебе в подмётки не годятся!
Што праўда, то праўда: сёння ў каторай хаце якіх толькі пыласосаў няма: і мыючы, і робат, і вертыкальны – а замяніць стары добры і надзейны венік яны не могуць.
Valeryiastekh пераспявала вядомы раманс у гонар адвечнай захавальніцы чысціні: «Никто не сравнится с метёлкой маей!»
І irina_shuk8 пацвярджае думку: «Мне кажется, красота – это когда чисто!»
А Яна Галіна прывяла яшчэ адзін афарызм на гэтую тэму:
«Чистота – залог здоровья!»
Таіса Сямёнава падпісала здымак лаканічна і ёміста: «Букет для жены и для тёщи».
Гэты подпіс так натхніў Стаса Курылу, што ён з гэтай нагоды разразіўся амаль што паэмай:
Свідравала думка зяця Прыйсці да цешчы на абед, Нейк дакучліва скраблася Прыпаднесці ёй букет.
Ён, вядома, не адразу
Скеміў сметнік абысці, Ды адразу знайшоў вазу: Будзе ў чым букет нясці! Да дзвярэй прыйшоў
знаёмых – Колькі раз ужо быў тут, Дзынкне кодам ён вядомым– Сам схаваецца ў кут.
Цешча дзверы адчыняе, Злосць сабраўшы ў кулак, «Арыю» распачынае:
«Дзе бадзяешся, лайдак?» Але позірк зачапіўся
За гэты незвычайны кут.
Зяць за галаву схапіўся... Здрадніцамятла жаш тут! Японскай мовай пачала Спяваць цешча старанна: «Зяцядворніка мятлааа .... » Гледзячы на ікебану.
Іў Валянціна Масцяніцы ёсць варыянт пра падарункі жонцы і цешчы – і зрабіце выснову, каго, на думку Валянціны, зяць любіць больш:
На кожнае свята
Падарункаў багата
Для жонкі каханай –
Мятла дарагая.
А для цешчы дарагой
Зрабіў букет сваёй рукой. Жанчынкі будуць
вельмі рады – Аддзячаць мне
за ўсе прынады. vitas_klimashevskis вырашыў, што найбольш ярка здымак ілюструе подпіс: «Ушла на базу».
А dana_vojtehovskaya убачыла тут «Дружбу, якая мацней за ўсё».
Што ж атрымалася ў выніку? Члены рэдакцыйнага журы ацанілі ўсе дасланыя на конкурс варыянты подпісаў. Найбольшую колькасць балаў – па 130 – набралі два з іх: Валянціны Масцяніцы («…на кожнае свята падарункаў багата») і Галіна Мінкевіч («Я сягоння не лятаю…»).
На другім месцы таксама двоеўладдзе: па 100 ачкоў набралі Стас Курыла з варыянтам пра падарунак зяця і Ларыса Гупянец з лірычнарамантычным «Я кофе пью… А мне летать охота…»
Віншуем пераможцаў! І настройвайцеся на новы этап спаборніцтва таленавітых і дасціпных! Як вы думаеце: што б гэта значыла?
Поспехаў!
Старшыня рэдакцыйнага журы Ніна РЫБІК. Дасылайце подпісы да здымка Алены Асьмак на звычайную: г. Астравец, вул. Энгельса, 2А ці электронную: ostrov_red@osrovets. by пошты рэдакцыі, пакідайце ў каментарыях да здымка ў групах «АП» у сацыяльных сетках «Аднакласнікі» і Instagram ці дасылайце старшыні журы ў асабістых паведамленнях.