Вёсачка іх аб’яднала
Наталлю Дубровіну з Горак Магілёўскай вобласці, якая скончыла Беларускую сель скагаспадарчую акадэмію, полацкіх дзяўчат Алёну Бурдэнку і Вікторыю Казлову (у іх за плячыма Полацкі аграрна эканамічны ка ледж) аб’яднала вёсачка на Шуміліншчыне — Ляжні. Сюды дзяўчаты год таму трапілі працаваць па размеркаванні. Наталля — га лоўным бухгалтарам, Алёна — бухгалтарам па зарплаце, Вікторыя — галоўным экана містам. Дарэчы, Вікторыя завочна паступі ла вучыцца ў Полацкі дзяржаўны ўніверсітэт.
Наталля, Алёна і Вікторыя — дзяўчаты гарадскія. Але, як кажуць яны самі, неад нойчы бывалі ў сельскай мясцовасці ў сваякоў. Вёска іх ніколькі не спалохала, бо зага дзя ведалі, што працаваць будуць у сельгаспрад прыемстве. І «Ляжні» — не самы горшы выбар. Ма ладых спецыялістаў тут сустрэлі цёпла, старэйшыя калегі дапамагаюць. Дзяўчатам выплацілі пад’ёмныя памерам у дваццаць базавых велічынь (гэта на той час было больш як 400 рублёў), кожны месяц да заробку яны атрымліваюць даплаты памерам у дзве тарыфныя стаўкі (сёння 66 рублёў). Маладыя спецыялісты з першай зарплаты купілі сабе абновы і пасцельную бялізну. Што да жылля, дык Наталлі прадаставілі кватэру ў суседняй вёсцы Прыазёрная, дзе трэба аплочваць толькі камунальныя паслугі. Ну, а Вікторыя і Алёна разам з іншымі шумілінскімі спецыялістамі ездзяць кожны дзень у райцэнтр. У Вікторыі жыве тут бабу ля, а Алёна ўладкавалася на кватэры з сябрамі. Для Наталлі Дубровінай, Алёны Бурдэнкі і Вікто рыі Казловай ААТ «Ляжні» стала першым працоў ным месцам. Тут дзяўчаты вучацца, набіраюцца вопыту. Яны вельмі ўдзячныя за падказкі, а часам і справядлівую крытыку дырэктару гаспадаркі Аляк сандру Папіну, які з’яўляецца іх непасрэдным на стаўнікам і дарадцам адначасова.