Dour is een duursport
Hoeveel rek zit er op een festival? In het zog van Mons 2015 warmde Dour zich op met een extra, vijfde ‘dag’ en een nietsontziende trip van 2manydjs.
‘Jullie zien er magnifiek uit. Nu nog. Wacht tot het zondag is!’ De Brusselse rappers van La Smala deden geen boude voorspellingen op de openingsavond van Dour, dat dit jaar een extra dag telt, van woensdag tot zondag. En Dour is sowieso al een duursport. Het publiek, 38.000 man sterk, rechtte zijn rug en toonde meteen zijn gulhartige overgave. Het strijdtoneel bleef woensdag beperkt tot het hoofdpodium. De bands wisselden elkaar af, telkens met een halfuur tussen. Erg knus en oldskool. Jungle speelde zijn eightiesdisco iets vuiler dan op Werchter, en ook SBTRKT hadden we daar twee weken geleden al gezien. Hij hield het nog steeds wat gezichtsloos, maar in de staart van zijn set zat veel vuur. Met dank aan de drummer. Met 2manydjs had Dour wél een gedroomde festivalopwarmer. Het ‘hobbyclubje’ van Stephen en David Dewaele is nog steeds zo gegeerd all over the world dat het in België niet vaak te zien is. Op nieuw werk van moederschip Soulwax is het, tien jaar na Any
minute now, nog altijd wachten. En de Douristen zijn ook erg jong, te jong wellicht om de mash-uphype van 2manydjs te hebben meegemaakt. Maar de Dewaeles, strak in het pak maar met wat meer groeven in het gezicht, pareerden die generatiekloof met eigentijdse, snoeiharde beats en zwiepende electro. Daardoor zaten hun mash-ups wat verder weggestopt in de blender. We hoorden ‘ Julia’ passeren, hun remix van Jungle. En uiteraard ‘Don't you want me’ van The Human League en ‘Blue Monday’ van New Order. Hun droge aanpak liet geen ruimte voor de geinige visuals van hun internetproject Radio Soulwax, waarbij ze gemanipuleerde platenhoezen door elkaar gooien. In de plaats kregen we beelden van meisjes uit het publiek die voor de camera's met hun borsten zwaaiden, afgewisseld met een blik op de broers die, bloedserieus, aan de knoppen draaiden. Wat hun compromisloze trip derfde aan ‘ entertainment’, won hij aan ‘roes’. De Dewaeles stuwden hun supergeoliede set slim naar euforische pieken met gierende sirenes en bassen waar onze oren van gingen flapperen. Stukjes AC/DC, Technotronic en Beastie Boys herinnerden aan hun veelkleurige sets van vroeger. Maar nu zat alles veel strakker, en ja, wat eenvormiger. Maar het jonge volk ging mee in de trip. ‘We are young, we run free, keep our teeth nice and clean’, klonk het in het fraaie sluitstuk ‘Alright’ van Supergrass, een ode aan... de jeugd. Raak gekozen. Dour heeft zijn tanden gepoetst, en ze blinken hard. Wacht tot het zondag is.
De Dewaeles stuwden hun supergeoliede set slim naar euforische pieken