‘Ik wil terug naar de tijd van Merckx. Maar dan op een moderne manier’
100 EDITIES, MAAR DE RONDE-BAAS MAAKT AL NIEUWE PLANNEN
Hij heeft zijn eigen favoriete plekje in de Ronde. Daar waar de renners van de Nieuwe Kwaremont naar beneden komen gedoken, rechtsaf gaan langs de oude spoorbedding om even verderop rechts de Oude Kwaremont op te gaan. ‘Daar, in die laatste bocht’, zegt Wouter Vandenhaute. ‘Dat is mijn moment. Daar kan ik de renners in volle finale recht in het gezicht te kijken.’ Laat de buitenwereld maar denken dat de baas van Flanders Classics – en dus van de Ronde – een gehaaid zakenman is. Als straks zijn eeuweling door Vlaanderen raast, zijn cijfers of centen het laatste waaraan hij zal denken. Zegt hijzelf: ‘Ik ben hier ingestapt uit passie voor de koers.’ WIM VOS Proficiat. De 100ste Ronde van Vlaanderen. Doet het u iets, dat cijfer?
‘Toch wel. Maar niet omdat die honderdste Ronde nu toevallig onder onze verantwoordelijkheid wordt gereden. Het zegt mij vooral heel veel over hoe diep de Ronde verankerd is in Vlaanderen. Het is wel dé Ronde, hé. En als die dan honderd wordt… Ik vind dat mooi. Plus: wie zo lang bestaat, die zal blijven staan. Ik weet nu al dat er ook een 125ste Ronde zal komen. En een 150ste. Én een 250ste. Net zoals ik fier ben te kunnen zeggen dat de Ronde vandaag de belangrijkste eendagswedstrijd ter wereld is. Ook in het buitenland wordt dat inmiddels algemeen erkend. Het unieke karakter van de Vlaamse Ardennen, hoe wij in Vlaanderen koers ademen… Dat doet niemand ons na.’
Bijna werd het eeuwfeest nog vergald. Hoe snel na de aanslagen vorige week hebt u aan de Ronde gedacht?
‘Eerlijk? Dat speelde al sinds de aanslagen in Parijs door ons hoofd. Daarom dat we twee maan- den geleden, in tempore non sus
pecto, een verzekering hadden afgesloten speciaal voor de honderdste Ronde van Vlaanderen. Stel dat er iets gebeurde en de Ronde zou worden afgelast, dan moesten we ons alvast geen grote financiële zorgen maken. Een kleine ramp zou het sowieso blijven – het grootste volksfeest van het jaar dat niet kon doorgaan. Maar zonder verzekering zou de schade helemaal niet te overzien zijn. Gelukkig is het zo ver niet gekomen.’
Zelfs Dwars door Vlaanderen, een andere wedstrijd van Flanders Classics, is een dag na de aanslagen doorgegaan. Niet iedereen vond dat vanzelfsprekend.
‘Wat ik begrijp. Zelfs toen de beslissing om te starten al genomen was, worstelde ik er zelf nog mee:
Is dit nu wel gepast? Maar uiteindelijk was het het beste wat we konden doen. Denk ik. Er was veel volk aan de start in Roeselare, maar toch hing daar een bijzonder ingetogen sfeer. Op een bepaalde manier maakte het dat allemaal zelfs… zinvol. Van Avermaet heeft me dat nadien gezegd: De mensen worden al anderhalve dag over- spoeld door al dat tragische nieuws. Misschien kon het wel geen kwaad dat ze eens twee uur hun gedachten konden verzetten en naar de koers konden kijken. Bovendien hebben we daar een toon gezet. Als Dwars door Vlaanderen niet was doorgegaan, wat had er dan met de E3 Harelbeke moeten gebeuren? En vervolgens met Gent-Wevelgem? Met de Ronde? Dan waren we in een heel onzekere spiraal terechtgekomen.’ Er wordt koffie gebracht. Wouter Vandenhaute schuift het chocolade eitje zonder pardon opzij. Is het de sportman in hem? Een paar dagen eerder, tijdens Dwars door Vlaanderen, heeft hij nog ruim zeventig kilometer gefietst. Kriskras door de Vlaamse Ardennen. ‘Ik heb uiteindelijk zes keer het peloton zien passeren’, klinkt het tevreden. Als we opmerken dat dat spel van afsnijden en binnenwegen in de Ronde niet meer kan, worden we plots ongevraagd getrakteerd op een vurig pleidooi voor het huidige parcours. Een parcours dat het straks voor het vijfde jaar op rij zonder de Muur moet stellen. Het blijft, leren we, héél gevoelig. ‘Ik ben blij dat je dat zegt’, pikt Vandenhaute in op onze opmerking. ‘Door de finale te concentreren in de Vlaamse Ardennen, bieden we toeschouwers de kans de wedstrijd te beleven zonder dat ze met de auto van hot naar her moeten rijden. De laatste jaren was de Ronde op dat vlak gekkenwerk geworden.’ En dat de Muur daarvoor moest sneuvelen? ‘Ik heb het al vaak herhaald. Heb ik getwijfeld? Ja. Kan ik begrijpen dat sommige mensen nog altijd
‘ALS DWARS DOOR VLAANDEREN NIET WAS DOORGEGAAN, WAT HAD ER DAN MET DE E3 HARELBEKE MOETEN GEBEUREN? EN MET GENT-WEVELGEM? EN MET DE RONDE?’
nostalgisch zijn naar de Muur? Absoluut. Toen ik onlangs bij de Omloop Het Nieuwsblad over de Muur reed, voelde ik zelf weer hoe mythisch die plek is. Maar, het spijt me, deze finale is gewoon veel beter aangepast aan het wielrennen anno 2016. De Vlaamse Ardennen zullen de komende jaren het hart van de Ronde blijven.’
Is genoteerd. Heeft de overname van de Ronde zeven jaar geleden ook zakelijk gebracht wat u ervan hoopte?
‘Vooreerst, ik heb de Ronde overgenomen vanuit passie, niet om er geld aan te verdienen. Maar ja, ik ben tevreden. Vandaag heeft Flanders Classics meer middelen dan zeven jaar geleden, de wedstrijden stáán er en vooral: we zitten internationaal toch maar mee aan tafel. Mét Toureigenaar ASO, dat twintig keer machtiger is. Mét Girobaas RCS, dat tien keer machtiger is. Daar zijn wij als kleine speler bij. En niet om de grote omzetten die wij realiseren, maar wel om onze ideeën. Op onze manier hebben we de lat voor het hele wielrennen veel hoger gelegd. Met een enorme dynamiek in Vlaanderen tot gevolg. Iedereen vraagt mij vandaag wat ik van het initiatief van Nick Nuyens (bundeling van tien kleinere wedstrijden in de Napoleon Games Cycling Cup, red.) vind. Wel, ik vind dat goed. Het bewijst dat als er visie aan de top van de piramide is, er automatisch ook onderaan iets beweegt. Daarom: Proficiat, Nick, doe zo voort.’
Toch voel ik een maar komen...
(knikt) Omdat het wielrennen er internationaal niet goed aan toe is. Vandaag heeft de sport geen duidelijk concept, is ze veel te lang in oude tradities blijven hangen en is ze er nooit in geslaagd het juiste organisatiemodel te vinden. Dat is zo jammer, en aan die hervorming wil ik heel graag bijdragen. Zie wat de Champions League in het voetbal heeft teweeggebracht. Het voetbal is er spectaculair op vooruitgegaan in vergelijking met twintig jaar geleden. Het wordt gespeeld in de mooiste stadions, de beleving is uniek, het wordt in beeld gebracht op een manier du jamais vu… Hetzelfde geldt voor tennis, Formule 1, noem maar op. Zet daar het wielrennen naast en de sport verliest dramatisch. Alleen al op tv-vlak is er nauwelijks evolutie. Een voorbeeld: je herinnert je de Tour van ’89 waar LeMond met acht seconden verschil wint van de helaas overleden Fignon. In de klimtijdrit van Gap naar Orcières-Merlette dat jaar reden de belangrijkste renners met een antennetje achteraan op hun zadel, waardoor voor het eerst de hartslag van de renners in beeld werd gebracht. Plots zag je dat Rooks aan een hartslag van 182 omhoog reed, terwijl LeMond 162 had en Fignon misschien nog minder. Dat was prikkelend. Maar we zijn 27 jaar later en er is helemaal niks mee gebeurd. Terwijl de technologische middelen zoveel groter zijn.’
Is het niet vooral een centenkwestie? Misschien een rare vergelijking: een festival als Tomorrowland had vier jaar geleden al een omzet van 24 miljoen euro, Flanders Classics heeft een jaaromzet van 6,5 miljoen euro, en daar is de Ronde van Vlaanderen dan nog maar een deeltje van.
‘Het wielrennen ís vandaag een arme sport. ASO is zowat de enige organisatie die serieuze winsten maakt en de meeste ploegen leven in onzekerheid. Er is gewoon geen economisch model. Terwijl de sport alles heeft om de stap naar de 21ste eeuw te zetten, en dan zouden er ook meer middelen ko-
‘DE BESTE RENNERS MOETEN IN DE MOOISTE WEDSTRIJDEN TEGEN MEKAAR UITKOMEN. PUNT’
‘IK HEB DE RONDE OVERGENOMEN VANUIT PASSIE, NIET OM ER GELD AAN TE VERDIENEN. MAAR JA, IK BEN TEVREDEN’
men. Maar als je in het wielrennen nog maar spreekt van een businessmodel, dan ben je een gehaaide zakenman, wil je alleen maar geld verdienen en denken ze dat je de sport kapot wil maken. Terwijl die jongens van Tomorrowland op alle banken applaus krijgen omdat het zo’n smart guys zijn. Dat is net zo jammer.’
Ik herinner mij dat u dat tien jaar geleden ook al aanklaagde.
‘Klopt, maar het is actueler dan ooit. En deze keer ben ik ook optimistisch. Ik merk dat de geesten aan het rijpen zijn.’
U bedoelt?
‘De baseline van modern wielrennen zou moeten zijn: The Best Ri
ders in the Best Races. De beste renners moeten in de mooiste wedstrijden tegen mekaar uitkomen. Punt. Eigenlijk wil ik op een moderne manier terug naar de tijd van Merckx. Hoe groot de Ronde van Vlaanderen vandaag ook is, ik vind het uitermate betreurenswaardig dat een hoop grote renners er vandaag zelfs niet aan denkt om aan de start te komen. Waarom zou Froome de Ronde niet kunnen rijden? Of Nibali? Contador? Want ze kunnen het best. Zie Nibali twee jaar geleden in de Tour in de rit over de kasseien: dan lukt het plots wel. Maar vandaag is Merckx de laatste Tourwinnaar die de Ronde heeft gewonnen en Armstrong de laatste aftredende winnaar die hem überhaupt gereden heeft. Ik vind dat bijzonder jammer. Omdat het zo’n grote toegevoegde waarde zou hebben. Ik zie nog altijd het beeld van Armstrong die op kop rijdt op de Berendries. Dat sprak aan. De belangrijkste renner ter wereld die de Ronde reed.’
Hoe gaat u Froome ooit kunnen overtuigen om de Ronde van Vlaanderen te rijden?
‘Je moet het concept van het wielrennen veranderen en dan is dat niet zo moeilijk. Maar momenteel is het wielrennen zo georganiseerd dat renners die extreme keuzes maken, worden beloond. We spreken vandaag nog altijd over de voorjaarsklassiekers. Maar zelfs daar: het peloton van de Ronde is een totaal ander peloton dan dat van Luik. En iedereen vindt dat blijkbaar prima. Wel, ik vind dat niet prima. Sport leeft bij de gratie van sterren die met mekaar in de arena treden. Alleen daardoor kan je nieuwe fans naar je sport lokken. Maar in het wiel- rennen slagen we er zelfs niet in om training en competitie van mekaar te scheiden. In het tennis is Roland Garros ook belangrijker dan het tornooi van Monte Carlo. Maar als Federer de finale van Monte Carlo speelt, zit hij echt niet met zijn hoofd bij Roland Garros. Die wil eerst Monte Carlo winnen. Maar in het wielrennen kan dat wel. Meer dan de helft van het peloton traint in competitie voor een andere wedstrijd. Het begrip voorbereidingswedstrijd bestaat alleen in de koers. Ik vind dat niet normaal.’
Tot slot. Welke winnaar mogen we u zondag toewensen?
‘Ik heb geen enkele voorkeur. Boonen of Cancellara omdat ze het record kunnen breken? Sagan in de regenboogtrui? Team Sky met Kwiatkowski, Thomas en Stannard? De Belgen Van Avermaet en Benoot? Het zal alleszins een mooie winnaar zijn. May the best man win.’