ELKE PARTIJ BOTST OOIT MET HARDE REALITEIT

Vorige week pleitte Bart De Wever voor gewapend bestuur. De N-VA-voorzitter eiste als burgemeester de bevoegdheid om geradicaliseerden preventief op te pakken, zelfs wanneer ze niets strafbaars hebben gedaan. De redenering daarachter viel wat tussen de plooien. Uiteraard wil de partij zich van haar fermste kant laten zien. Maar de N-VA is vooral als de dood voor een aanslag, gepleegd door iemand die om een of andere reden als radicaal was geficheerd. De Wever vreest dat zoiets de kop van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon kan kosten. Zijn eerste vraag om ontslag werd in maart nog geweigerd, dat zal niet opnieuw gebeuren. Meteen komt het nemen van politieke verantwoordelijkheid de partij duur te staan. Traditionele formaties tonen daarin meer berusting, voor de N-VA blijft het een ondraaglijke gedachte. De jongste terreuraanval bewijst de relativiteit van zo’n afweging. De Algerijnse dader was onbekend voor terroristische activiteiten. Preventief zou hij nooit zijn opgepakt. Of wacht even. De man verbleef illegaal in het land. Twee keer legde hij een bevel om het grondgebied te verlaten naast zich neer. Ondanks zijn crimineel verleden werd hij niet opgeborgen in een gesloten instelling. Het zou makkelijk zijn om staatssecretaris voor Asiel Theo Francken met de vinger te wijzen. De gesloten instellingen zitten overvol, het uitbreiden van de capaciteit kost geld en vooral tijd. Bovendien worden de zwaarste gevallen eerst opgesloten. Ten slotte zet de Vlaams-nationalist zich meer dan zijn voorgangers in om criminele illegalen het land uit te jagen. Maar dat Algerije weigert landgenoten terug op te nemen, blijft een feit. Het voorval bewijst dat stoere uitspraken weinig zoden aan de dijk brengen. Wettelijk was het arsenaal aanwezig om deze aanval te voorkomen. Steeds blijkt het afdwingen van bestaande regels in de praktijk een stuk moeilijker te lopen dan elke verbale krachtpatserij doet vermoeden. Het uitdelen van zwartepieten scoort bij de achterban, vroeg of laat ontmoet elke partij de harde realiteit. Misschien leidt dat inzicht tot nederigheid. De regering besefte dit gisteren. Diverse excellenties keerden spoorslag terug uit vakantie. Toch pleitte premier Charles Michel voor koelbloedigheid. Niemand bestrijdt het terrorisme met de fanfare op kop, noch door onze levensstijl aan te passen. Gekken die absoluut een zelfmoordaanslag willen uitvoeren, vallen moeilijk af te stoppen. Het gepaste optreden van de politie stond zaterdag een groter drama in de weg. Maar alle veiligheidsdiensten zullen nog voor lange tijd het beste van zichzelf moeten geven.

Steeds blijkt het afdwingen van regels in de praktijk een stuk moeilijker te lopen