‘Nog nooit zo ontgoocheld geweest’

Charline Van Snick geloofde meer dan ooit in een tweede olympische medaille. Maar in de tweede wedstrijd tegen de Braziliaanse olympische kampioene Sarah Menezes liep het fout.

RIO DE JANEIRO | Van Snick schreeuwde na de kamp haar wanhoop uit aan de rand van de tatami om vervolgens de wachten- de televisiecamera’s straal te negeren en te vluchten naar de kleedkamer. Toen ze een uur later in de tribunes bij haar ouders opdook, bolden er nog altijd tranen over haar wangen. ‘Ik vond die yuko heel licht. Ik lag toch vooral op mijn buik. Misschien was de scheidsrechter wel onder de indruk van het Braziliaanse publiek.’ De atmosfeer was inderdaad vijandig. Bij haar presentatie kreeg Van Snick een hels boegeroep, terwijl de Braziliaanse heldin in een heus voetbalsfeertje naar de tatami werd begeleid. ‘Dat was allemaal geen probleem’, aldus de naar Parijs uitgeweken 25-jarige Luikse. ‘Ik heb me daar heel goed van kunnen afsluiten. Erger was dat Menezes na haar score voortdurend de grond opzocht, maar de scheidsrechter dat niet bestrafte. Al was dat natuurlijk ook wel een beetje te verwachten.’

Revanche

En zo blijft Rio een onaangename nasmaak behouden voor Charline Van Snick. Drie jaar geleden werd ze er op het WK – waar ze brons behaalde – betrapt op cocaïne. Ze werd uiteindelijk vrijgesproken door het TAS, maar was wel een jaar geschorst. Ze brak daardoor met België omdat haar ex-trainer, die zij ervan beschuldigt haar ‘vergiftigd’ te hebben, niet werd ontslagen door de Waalse judofederatie. En ook al had ze naar eigen zeggen het woord revanche uit haar woordenboek geschrapt, een olympische medaille zou toch een welgemeende opgestoken vinger geweest zijn naar een aantal mensen.

Lefevere meteen out

Jasper Lefevere heeft weinig plezier beleefd aan zijn Olympische Spelen. De Kortrijkzaan ging zondag al in de eerste ronde in de klasse tot 66 kg onderuit, hij verloor na bestraffingen van de Kazach Zhansay Smagulov. ‘Mijn doelstelling was om de eerste ronde te overleven. Toen ik de loting zag, wist ik dat het moeilijk maar tegelijk ook doenbaar was. Dit is jammer, ik ben ontgoocheld’, klonk het bij Lefevere.