Michael Phelps op zoek naar prachtige afsluiter
BALTIMORE BULLET KAN MEDAILLERECORD NOG WAT SCHERPER STELLEN
Medailles maken niet gelukkig. Michael Phelps won in Londen meer medailles dan de hele Belgische ploeg op twee Olympische Spelen samen – 4 keer goud en 2 keer zilver - maar een vrolijke en tevreden man werd hij er absoluut niet van. ‘Ik wilde weer verliefd worden op het zwemmen, en dat is gelukt’
Het is iets dat topatleten na hun sportcarrière vaak vertellen. Brigitte Becue besefte toen pas bijvoorbeeld dat ze van alle successen die ze ooit had behaald niet echt genoten had. Na winst of een medaille heeft een sporter immers de slechte gewoonte al te denken aan de volgende opdracht. Wanneer zij van het erepodium stappen, begint het molentje in hun hoofd al te draaien. Er moet weer getraind en gewonnen worden, want men wordt afgerekend op de laatste prestatie. Op haar dertigste maakte Brigitte Becue een comeback en dan zou ze ongetwijfeld het besef hebben gehad om meer te genieten van haar successen. Jammer genoeg bleven die toen uit. Voor Michael Phelps ligt dat een beetje anders. Hij plaatste zich op zijn 31ste voor de vijfde maal voor de Olympische Spelen en zwemt vandaag de 100 meter vlinderslag. Zijn 100 meter vlinderslag, want als hij die wint is dat voor de vierde maal op rij en mag hij in het Guiness Book of Records naast Al Oerter - discuswerpen - en Carl Lewis - verspringen - staan. ‘In mijn hele carrière ben ik van de ene competitie naar de andere gehold, van het ene kampioenschap naar het andere, van het ene record naar het andere. En dat gebeurde allemaal in een soort van mist. Altijd bezig met de volgende opdracht’, zei Phelps op een persconferentie voor de Spelen. ‘Nu heb ik voor de eerste keer eens omgekeken naar het verleden en gezien wat ik allemaal gerealiseerd heb. Dat was niet slecht. Ik mag best fier zijn op mezelf.’ Wie Phelps een paar jaar niet gehoord had, zal uiterst verbaasd geweest zijn over die onthullingen. In zijn eerste carrière was hij allesbehalve een vlotte jongen. Hij sloot zich af van de buitenwereld met zijn koptelefoon. Sponsors vonden dat niet zo prettig en drongen hem jarenlang mediatraining op. Tevergeefs. ‘Ik was helemaal verzadigd, ik wilde liefst zo weinig mogelijk over zwemmen praten.’ Phelps was rijk, beroemd en geliefd, maar voelde hij zich niet goed in zijn vel. ‘ I faked it all. Ik haatte zwemmen en mijn coach was het ook beu. Hoe meer de Spelen van Londen naderden, hoe erger het werd. Er kwam ruzie en Phelps trainde zelfs tien dagen niet, wat voor hem ongezien was. Eigenlijk wilde hij in Londen zo snel mogelijk het zwembad in en er zo snel mogelijk weer uit. Wat voor een competitiezwemmer een goed idee is, maar bij Phelps was het omdat hij het allemaal beu was. In principe zet je in die omstandigheden geen grootse prestaties meer neer. Tenzij je natuurlijk het talent van Phelps hebt. Het werden zes medailles, maar ook een vierde plaats.
Pokeren, gokken en drinken
Phelps slaagde er na zijn afscheid niet in de leegte te vullen, behalve dan met bier. Eerst ging hij fanatiek golfen, maar dook toch weer het zwembad in. Hij verloor tien kilogram en zwom snel weer toptijden. Maar hij bleef wel pokeren, gokken en drinken. Eind september 2014 werd hij na een uitstapje in een casino voor de tweede maal betrapt op te snel en dronken rijden. De Baltimore Bullet kwam vier dagen niet uit zijn huis en bekende achteraf dat hij zelfs aan zelfmoord dacht. Hij be-
‘In mijn hele carrière holde ik van het ene record naar het andere, nu heb ik voor het eerst omgekeken en gezien wat ik allemaal gerealiseerd heb.’
sliste af te kicken van zijn alcoholverslaving en bracht 45 dagen door in een rehab. En daar besliste hij dat hij echt wilde doorgaan met zwemmen. Phelps’ trainer Bob Bowman ziet dat niet zitten, maar de zwemmer dringt aan en zegt dat hij het nu helemaal anders gaat aanpakken. Dat hij ditmaal plezier wil maken. ‘En dat is gelukt. Dit waren de beste twee jaar van mijn leven’, zegt hij. En ook de mens Phelps verandert. Hij legt bijvoorbeeld de ruzie met zijn vader bij, met wie hij sedert zijn tiende geen contact meer had. Vader Phelps was er voor de eerste keer weer bij in een zwemstadion toen zijn zoon zich op de trials plaatste voor de Speleno. En de partyman wordt zelfs een familieman. Hij verlooft zich met Nicole Johnson, een ex-Miss Californië, met wie hij sedert kort een zoon heeft.
Tot tranen toe bewogen
Vorige vrijdag mocht Phelps op de openingsceremonie de Amerikaanse vlag dragen. Hij was tot tranen toe bewogen toen ze het hem voorstelden. En de man die zich vroeger ook afsloot van zijn collega-zwemmers is in Rio zowaar co-kapitein van het Amerikaanse team. ‘Ik wil die jonge kerels graag helpen. Ik kan ze bijvoorbeeld leren relaxed te blijven en zich niet te laten opjagen omdat het Olympische Spelen zijn.’ Maar er is nog iets veranderd. Phelps lijkt niet meer onaantastbaar, zodat hij zich concentreert op de 100 en 200 vlinder en de 200 wissel. ‘Bob Bowman zal er wel voor zorgen dat ik weer eerste aan de muur kom. Ik vertrouw die man al sinds ik elf ben’, zegt Phelps over zijn tweede vader. Kleine Michael, die aanvankelijk niet wilde dat zijn gelaat nat werd, leerproblemen had op school en rilatine moest slikken omdat hij hyperkinetisch was, vond vanaf zijn zevende toch een uitlaatklep in het zwembad van Baltimore. Op zijn elfde nam hij deel aan zijn eerste wedstrijden en daar ontdekte Bowman hem. ‘Mevrouw’, zei die tegen Phelps’ moeder. ‘Ik heb nog nooit iemand op zo’n natuurlijk wijze door het water zien glijden.’ Vier jaar later was hij in Sydney op zijn 15de de jongste zwemmer op de Spelen sedert 1932. Zes maanden later, op zijn 16de, verbeterde hij voor de eerste maal een wereldrecord. Er zouden er nog 38 volgen.