Na amper drie jaar sluit de internationale filmschool IAFT in Antwerpen alweer haar deuren. Cursisten en medewerkers blijven achter met veel vragen. Sluiting filmschool roept vragen op
Wie naar het nummer van de International Academy of Film and Television belt in Antwerpen, wordt hoorbaar doorgeschakeld naar een internationaal nummer, waar geen antwoordapparaat staat en niemand opneemt. In de filmschool had in juli een nieuwe reeks lesmodules moeten starten, maar de medewerkers kregen een berichtje dat de school ophoudt te bestaan. In september 2013 werd de komst van de school met enige bombarie aangekondigd. De IAFT vestigde zich in een pand op de hoek van de Kaasrui en de Melkmarkt. Ze ging er prat op campussen te hebben in Los Angeles, Miami en Hongkong. Dat is niet zo verwonderlijk voor filmscholen, die voor en in een internationale markt werken; net zo min als het lesmodel met verschillende korte praktijkgerichte modules waarmee de student een opleiding ‘samen- stelt’. Goedkoop zijn die privéopleidingen niet, en ook bij IAFT telde een student vlot 8.000 tot 10.000 euro neer voor cursussen. Toch leek de keuze van de stichters voor Antwerpen niet echt op doorgedreven marktonderzoek te steunen. De filmschool was in elk geval niet goed op de hoogte van het Belgische onderwijssysteem. ‘De managing director heeft indertijd gevraagd of wíj hun opleidingen konden homologeren’, zegt Christian De Schutter van het Vlaams Audiovisueel Fonds. ‘Ik heb hem doorverwezen naar het Ministerie van Onderwijs, en gewaarschuwd dat aan die erkenning heel wat tijd voorafgaat. Hij bleek ook niet echt op de hoogte van het uitgebreide aanbod aan erkende filmopleidingen dat er in onze toch niet zo grote regio bestaat.’ De Antwerpse medewerkers, van wie velen nog op hun geld wachten, willen hun naam liever niet in de krant. Filmproducent Peter De Maegd heeft in de begindagen twee keer lesgegeven aan de IAFT. ‘Er was niet echt sprake van een pedagogische visie, en het niveau van docenten en studenten varieerde aanzienlijk – ik vraag me af wat de selectiecriteria waren. De prioriteit lag er duidelijk niet bij een professionele opleiding, dus heb ik de samenwerking al snel stopgezet.’
Filipijnen
IAFT vermeldt nog steeds scholen in Los Angeles en Las Vegas, maar op de site van de school blijkt het aanbod beperkt tot twee scholen, een op het eiland Cebu op de Filipijnen en een in Hongkong. ‘De school maakt deel uit van een consortium,’ zegt De Maegd, ‘maar hun businessmodel en hun doelstellingen hebben ze nooit echt verduidelijkt. Ik heb de indruk dat ze de IAFT eerder als een rekruteringscentrum voor personeel zagen. De school op de Filipijnen is wel degelijk verbonden aan een studio, die realityshows en modeprogramma’s maakt.’ Op de Wikipediapagina van de IAFT staat inderdaad Bigfoot Entertainment vermeld als ‘parent company’ en Fashion One als ‘sister company’. Die twee mediabe- drijven zijn eigendom van de Duitse producent Michael Gleissner en maken interviews voor Fashion TV of programma’s als Style wars. Bij IAFT lag het niveau duidelijk lager: op de sociale netwerksite Yelp klagen ex-cursisten van de afdeling in Los Angeles over slecht materiaal, aula’s met driehonderd studenten, docenten die net zelf een opleiding bij IAFT hadden afgerond en lessen die recht uit boeken kwamen – niet echt de praktische opleiding in kleine groepjes door ervaren professionals die was beloofd.
‘Er was niet echt sprake van een pedagogische visie. De prioriteit lag niet bij een professionele opleiding, dus heb ik de samenwerking al snel stopgezet’ PETER DE MAEGD Voormalig docent