‘Pokémon go’ doet de nerdneuzen collectief in dezelfde richting wijzen – die van de dichtstbijzijnde Pikachu – maar zorgt tegelijk voor wrevel bij non-believers. Fans raken die kritiek beu. ‘Laat ons gewoon doen. Dit spel heeft mijn zomer goed gemaakt.’
In de smartphonegame Pokémon go van maker Nintendo moeten spelers op zoek naar digitale monsters in de echte wereld. Die jacht leverde al mooie verhalen op: toen de Antwerpse zoo 15.000 mensen binnenliet voor een avondlijke zoektocht haalden ze 12.000 euro aan vrije bijdragen binnen. Maar ook enkele incidenten: automobilisten ramden gevels, mensen werden overvallen en voetgangers hinderden het verkeer omdat ze gebiologeerd waren door Zubats, Voltorbs en andere Jynxen. In een opiniestuk ( DS 8 augustus) maakte schrijver Walt van der Linden zich druk over het ‘geestdodende telefoonspel’: volgens hem is het saai en zouden de miljoenen mensen die het spelen ‘beter iets nuttigs doen, zoals vrijwilligerswerk, of taarten bakken met hun moeder’. Onzin, vindt Sam Roussel (30). Hij haalde al level 25 in het spel (het maximum is 40), ving 109 van de 150 monstertjes en runt als ‘MewMewKittens’ een Youtube-kanaal waarop hij vlogt over de game. ‘Dat mensen ons gewoon eens laten doen. Pokémon was in mijn jeugd al een grote hype, dus ik keek er écht naar uit om opnieuw beestjes te kunnen vangen. En het fantastische aan dit spel is dat je er echt voor naar buiten moet: dat had ik nog met geen enkele andere game gehad.’ De meestgehoorde opmerkingen van criticasters gepareerd. Dat Pokémon go mensen naar buiten lokt, weet iedereen die de voorbije weken in een stadsparkk kwam. Maar wat heb je eraan als je de hele tijd naar je scherm staart? ‘Niemand verplicht je dat’, zegt Roussel. ‘Je kan de app ookk gebruiken om te ontdekken: de Pokéstops ( plekken waar je punten kan verzamelen, red.) zijn gekoppeld aan echte bezienswaardigheden. Ik wist bijvoorbeeld niet dat er in Brugge zoveel Mariabeeldjes waren. En toen ik in Rome naar het Colosseum ging kijken, was ik écht niet de hele tijdd bezig met Doduo’s vangen. Dat is een kwestie van gezond verstand.’ ‘Dat iedereen opgesloten zit in zijn eigen wereld slaat trouwens ook nergens op. Ik heb een Facebookgroep waar nu al 500 mensen in zitten: wij spreken vaak af om samen op jacht te gaan. Dan maken we het gezellig op een plek waar veel Pokémon zitten, met wat cola’s en een battery pack. Dat
doen we heus niet zwijgend.’
2. ‘HET SPEL IS SAAI’
Met een simpele vingerbeweging een Pokéball naar een beestje gooien, en verder veel rondlopen: meer is er niet aan Pokémon go. ‘Die fout maken veel mensen’, vindt Roussel. ‘ Ze verkijken zich op wat op het scherm gebeurt. Maar het echte spel is de context: het rondlopen, het zoeken. Als je dat niet inziet, kan je fietsen ook saai noemen. Dat is ook maar gewoon op trappers duwen.’
‘Het echte spel is het rondlopen, het zoeken. Als je dat niet inziet, kan je fietsen ook saai noemen: dat is ook gewoon op trappers duwen’
PokémonP go- spelers verzamelen dicht bij plekken waar veel Pokémon zitten, en dat is niet altijd naar de zin van handelaars. Een Brugse chocolatier haalde de politie erbij om spelers weg te jagen. Roussel: ‘Ik was erbij toen die uitbaatster begon te fulmineren, terwijl we gewoon op de openbare weg zaten. Het lijkt me een vrij negatieve ingesteldheid: honderd meter verderop zette een andere chocolaterie een verkoopster in een Pikachu-onesie achter de toog. Welke aanpak denk je dat er meer opleverde? Dat is het beste maken van een situatie.’
4. ‘HEBBEN ZE NIETS NUTTIGERS TE DOEN?’
‘Ik heb met die app al 189 kilometer afgelegd, vaak met mijn vierjarige dochter bij mij. Die kilometers zijn niet fictief, hoor’, zegt Roussel. ‘Ik heb een beetje medelijden met mensen die zo redeneren: alsof we ons moeten verantwoorden voor waar we mee bezig zijn. Ik ben dertig, heb een vaste job en een leven. Maar iedereen spendeert zijn vrije tijd toch hoe hij of zij wil? Als mensen liever zwijgend tv kijken, maak ik me daarover ook niet druk . Terwijl je je evengoed kan afvragen wat de meerwaarde is van in het donker naar een lichtgevende bak te kijken. Dit spel heeft mijn zomer gemaakt: ik ga veel liever wandelen in de natuur dan pakweg naar een muziekfestival. Voor gamers is dit een ideale oplossing: eindelijk weten we weer waarom God ons voeten gegeven heeft.’ ‘Hoe lang ik het nog ga blijven spelen? Geen idee, ik heb geen glazen bol. Maar één ding is zeker: ik wil ze eerst alle 150 hebben. Gotta catch ‘em all.’