Gedeeld bed, gescheiden rekeningen

Ze willen zich verliezen in de liefde. Opgaan in elkaar. Maar hun bankrekeningen houden ze liever gescheiden. Want ook al geloven dertigers nog steeds in de pure liefde, als het over centen gaat zijn ze toch een stuk nuchterder.

Het is een romantisch ideaal. Je vindt de man of vrouw van je leven, en vanaf dan ruimt ‘ik’ plaats voor ‘wij’. Samen één. Wat van mij is, is van jou. Maar is dat wel zo? Op het vlak van de centen, bijvoorbeeld? Niet, dus. ‘Oudere generaties trouwden vaker, en vaak ook in gemeenschap van goederen’, weet relatietherapeute Rika Ponnet. ‘Nu merk ik dat dertigers vaker een eigen rekening behouden en alleen de gedeelde kosten vanop een gemeenschappelijke rekening storten.’ Jonge mensen staan nu eenmaal anders in een relatie dan vroeger. ‘Mensen hechten meer waarde aan die individualiteit. Ze willen behouden wat ze zelf hebben opgebouwd.’ Bekeken oudere generaties hun relatie vooral vanuit het wij-perspectief, dan doen de dertigers dat nu vaker vanuit het ik. Maar die egocentrische insteek maakt ook dat relaties makkelijker spaak lopen, weet Ponnet.

Generation I

Dat merkt ook Koen Baeten, docent aan het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen. Hij noemt de dertigers onomwonden ‘Generation I’. Hun loon, tja, daar hebben ze toch zélf voor gewerkt? ‘Ze vrezen dat het “ik” niet zal kunnen genieten als alles zou opgaan in de rekeningen van het “wij”.’ Bovendien hebben ze maar weinig vertrouwen in de toekomst, en in de relatie. ‘Ze hebben een pessimistisch wereldbeeld. Ze vrezen een economische crisis en willen zichzelf financieel veiligstellen. Bovendien is ook hun beeld van een relatie veranderd: vroeger waren relaties “voor altijd”. Nu duren ze zolang het goed gaat, en is men financieel voorzichtig.’ Van de huidige dertigers zag immers een groot deel zijn ouders scheiden. ‘Zij hebben zelf meegemaakt wat er financieel kan gebeuren wanneer de ene partner het niet goed voorheeft met de andere’, zegt Ponnet.

Vluchtroute

Volgens Ponnet is het op zich niet slecht dat koppels hierover af- spraken maken. Maar hoe ver kan je gaan in dat Generation I-ideaal? Uit een recent Brits onderzoek is gebleken dat zowat een kwart van de mensen in een relatie bankrekeningen heeft waar de ander niet eens vanaf weet. Iets wat Koen Baeten ook in België ziet. ‘Men is helemaal niet transparant meer over hoeveel men verdient en hoeveel men spaart.’ Ook Rika Ponnet heeft ernstige vragen bij zo’n verregaande scheiding van het geld. ‘Dat lijkt toch op een vluchtroute, wat wijst op bindingsangst. Alsof je helemaal niet afhankelijk wilt zijn van de ander, dat je zijn of haar engagement niet vertrouwt. Nu, als je zo in een relatie staat: is het dan wel de moeite?’

Pragmatisch romantisch

Maar betekent pragmatisme automatisch dat romantiek bij dertigers ver te zoeken is? Wat blijft er nog over van vlinders in de buik, wanneer verschillende rekeningen de ruggengraat vormen? Ponnet is niet fatalistisch. ‘De jongeren van vandaag dromen veel meer dan de oudere generaties van het liefdesideaal. Dertigers dromen nog steeds van dat sprookje.’ Klinkt dat tegenstrijdig? Is het ook. ‘In tijden van grote onzekerheid worden populistische verhalen populairder’, zegt Ponnet. ‘En het romantische ideaal is eigenlijk een populistisch liefdesbeeld. Het is compleet zwart-wit. Dat is aantrekkelijk voor mensen die leven in een complexe realiteit.’ Morgen: Getuigenis over een donorkind

‘Dertigers hebben een pessimistisch wereldbeeld. Ze vrezen een economische crisis en streven naar financiële veiligheid’