Waarom de Red Lions een medaille pakken
BELGISCHE HOCKEYPLOEG STRIJDT VANDAAG OM GROEPSWINST TEGEN SPANJE Onze gouden hockeygeneratie lost voorlopig alle verwachtingen in: dinsdagnacht versloegen de Red Lions nummer één van de wereld en topfavoriet Australië (1–0) en straks om 18.30 uur spelen
al hersteld is van zijn inspanning) of vroeger moet worden gewisseld (omdat hij frisheid mist). ‘Omdat niet elke speler bij dezelfde hartslag verzuurt, niet iedereen evenveel training aankan, de ene beter sprints kan trekken en de andere juist kilometers kan malen, krijgt iedereen een aangepast programma.’ Bovendien trainen alle internationals het hele jaar door samen, een voordeel van een klein land als België. Alsof ook de Rode Duivels een heel seizoen samen zouden trainen.
Mentaal ijzersterk
‘Een uur voor de wedstrijd en onze buschauffeur is verloren gereden.’ De tweet van Tanguy Cosyns voor de wedstrijd tegen Australië klonk verontrustend, maar daardoor laten de Lions zich niet uit hun lood slaan. De focus blijft, wat er ook gebeurt: het tekent hun mentale kracht. Symbolisch daarvoor is de inrichting van hun Olympic Room, een zaaltje in de hockeyclub Beerschot in Kontich waar de Lions hun road to Rio voorbereidden. Aan de wand hangen grote foto’s van successen die ze de voorbije jaren hebben geboekt. ‘Alle belangrijke besprekingen vonden daar plaats’, zegt bondscoach Shane McLeod. In die Olympic Room hangt ook het individuele profiel van elke speler, met zijn troeven en werkpunten. Een soort formulier dat ook in bedrijven wordt gebruikt dus, maar dan aangepast aan Rio 2016: de spelers krijgen er zowel een evaluatie van hun technische vaardigheden en hun fysieke paraatheid als advies over hun voeding en zogenaamde life skills. Op de fiche van Florent Van Aubel lezen we bijvoorbeeld dat hij nog vaker zijn mening in de groep mag gooien, wegens ‘zeer getalenteerd en vaak bij het rechte eind’.
De factor-Shane McLeod
De aanpak van de Nieuw-Zeelandse bondscoach Shane McLeod, minder dan een jaar geleden aangesteld, werkt. Spelers voelen zich beter in hun vel en hebben het spelplezier teruggevonden. ‘Ik praat veel, ja’, aldus McLeod. ‘Maar ik merk wel dat dit een ervaren groep is. Veel spelers hebben de Spelen al eens meegemaakt en weten wat er allemaal bij komt kijken. Een enorm voordeel. Deze generatie is de voorbije acht tot tien jaar enorm gegroeid.’ Ervaren rot Felix Denayer vindt de timing dan weer ideaal: ‘Elke coach heeft zijn steentje bijgedragen tot deze ploeg, maar Shane kwam met zijn aanpak wel op het juiste moment.’
De groep primeert
Een beeld dat telkens weer bijblijft van wedstrijden, is de huddle die de Red Lions vormen. Samen schouder aan schouder elkaar oppeppend, zoals ook basketbalspelers dat doen tijdens een time-out. McLeod is veel meer dan een ge- moedelijke coach, hij schaafde ook aan het groepsgevoel. De hoofdboodschap: vanzelfsprekend zijn sterspelers welkom... Doelman Vincent Vanasch wordt beschouwd als een van de besten ter wereld, kapitein John-John Dohmen blijft een draaischijf, technicus Florent Van Aubel kan toveren met zijn stick en Tom Boon is de Belgische superaanvaller bij uitstek. Máár ze moeten in de eerste plaats denken aan het collectief.
‘We hebben al een onberispelijk parcours afgelegd. Maar onze ploeg kan nóg beter’