Hoe liep Van Tichelt nu dat blauwe oog op?

in een club hadden leren kennen.’ Het BOIC tilde niet zwaar aan het incident. ‘Er is geen reden om hem naar huis te sturen’, zei delegatieleider Eddy De Smedt. ‘Dit is een duidelijk geval waar hij het slachtoffer is geworden, hij is niet zelf over de schreef gegaan.’ Zo zag Van Tichelt het ook: ‘Ik ben heel volwassen geweest. Ik heb geprobeerd om de gemoederen te bedaren en ben zelf naar de politie gestapt, omdat ik het gedrag van de beveiligingsagent niet oké vond. Vreemd, voor iemand die verbonden is aan zo’n groot hotel. Ze wilden later in het ziekenhuis nog foto’s laten nemen, maar dat was niet nodig. Wij zijn judoka’s, we krijgen vaak klappen.’ Blijft de vraag waarom er over het incident gelogen moest worden. ‘Ik wilde gewoon niet dat er iets negatiefs bij alle vreugde om die medaille zou komen’, aldus Van Tichelt. ‘Je hoort al zoveel negatieve dingen over Rio, terwijl het een heel mooie stad is. Dit is een incident dat gewoon volledig buiten het olympische gebeuren staat.’ Zo zag Casse het ook: ‘Zo’n incident kan iedereen overkomen, alleen is het nu heel groot geworden. Ik hoop dat het niks wegneemt van de vreugde om het brons van Dirk.’

Boeien

Opvallend is wel dat het hotel dinsdag in een mededeling een andere versie van de feiten gaf: Van Tichelt stapte niet zelf naar de politie, maar zou ter plaatse in de boeien zijn geslagen. Gisteren wilde het management niet meer op de feiten terugkomen. Het kon de sfeer op het feest van Van Tichelt niet drukken. In een speech gaf hij aan dat hij ‘ alleen boksbal was geweest, en geen bokser’. Nadien doken Ulla Werbrouck en Robert Krawczyck, de coach van Van Tichelt, in het kleine zwembad naast de rooftop bar. Van Tichelt en onder dwang ook Casse volgden hun voorbeeld. Tegen het einde van de avond was het voorval lang vergeten: ‘Matthias gooi ik als sparringpartner heel veel door de lucht’, aldus Van Tichelt. ‘Ik ben blij dat de rollen voor één keer omgekeerd waren: nu kon ik een keer voor hem in de bres springen.’