Vind je lief (50+)
In realityprogramma’s als ‘Vind je lief ’ of ‘Blind getrouwd’ duiken ze niet meteen op, de vijftigers die op zoek zijn naar een partner. Maar het leger singles dat op zoek gaat naar een significante andere groeit in sneltreinvaart. En het is niet de makke
‘Wat doe je hier?’, vraag ik. ‘Vrienden vinden, of de vrouw van mijn leven, meedoen met de moderne tijden, de kat uit de boom, zoiets. (smiley)’, zegt hij. Een paar zinnen op de datingapp Tinder zijn het, tussen een mij verder onbekende man en mezelf. 39 kilometer liggen er tussen ons. We doen wat veel mensen hier doen: chatten over domme dingen, over absurde dingen en over het leven zoals het is, om al even terloops ook even te peilen naar elkaars relatieleven, alsof we op café zitten. Maar ik weet dat de kans dat we ooit samen op café gaan zitten, klein is. Zo wat ongemakkelijk tegenover elkaar zitten draaien terwijl je een al even ze- nuwachtige medemens aan het praten houdt, neen, het is niet mijn favoriete activiteit. En ik merk vaak dezelfde terughoudendheid aan de andere kant. Misschien komt het omdat daten veel minder in onze genen zit dan bij de twintigers of dertigers. Voor ons was het iets exotisch uit Amerikaanse films, twee onbekenden die telefoonnummers uitwisselden met het oog op een date waarop ze elkaar zouden screenen op amoureus of seksueel potentieel. Wij koesterden de spontane ontmoeting, liepen de liefde tegen het lijf op fuiven, op café of een of ander zomerkamp. Wanneer er een professionele koppelaar tussenzit, of dat nu een site, een app of een bureau is, wordt het allemaal meteen expliciet en rationeel. Maar waar in het gewone leven loopt een mens van om en bij de vijftig nog kandidaat-soulmates tegen het lijf? Op café? Niet echt. Op het werk? Liever niet. Op het perron? Gebeurt alleen in reclamespots voor de NMBS.
Zootje
Intussen krijg ik na een klein jaar als Tindertoerist een beetje zicht op de mannen die hier rondwaren. Ik zie opa’s die fier poseren met kleinkinderen, maar ook vaders met hun eigen kinderen waarvan de leeftijd varieert van 3 tot 25 jaar oud, mannen die trots poseren naast een auto of een levensgrote zelf gevangen vis, en getrouwde mannen die hun seksuele bedoelingen niet verbloemen. Soms is er een leuke babbel, soms ook een interessante, vaak
stopt het na een paar woorden omdat we al te duidelijk van een andere planeet komen. Ik hoor vaak hetzelfde als wat ik zelf denk: dat ze wel tevreden zijn met een leven als single, gelukkig zelfs, maar dat het soms knaagt, dat het toch wel fijn zou zijn om nog eens iemand tegen te komen. Dat ze nog te jong zijn om alleen te blijven. En de angst voor eenzaamheid, dat ook. We zijn in elk geval geen zeldzaamheid, vijftigers met een solostatus. De FOD Economie telde in 2013 ruim 78.000 alleenwonende mannen en meer dan 62.000 vrouwen in Vlaanderen. Dat die zich niet allemaal zomaar neerleggen bij hun sololeven, zie ik niet alleen bij het swipen door de Tinderfoto’s, ook bij de professionele koppelaars merken ze dat. Bij Duet, het relatiebureau van Rika Ponnet, valt het aantal vijftigers dat zich wil inschrijven,, amper bij te houden. Ook bij datingsite Parship zagen ze de voorbije jaren een snelle groei van de vijftigers, in korte tijd klom de groep naar zestien procent van het totale ledenbestand. 50plusmatch.be, dat zich specifiek op onze generatie richt, heeft tussen tien-en vijftienduizend actieve leden in Nederland en Vlaanderen samen en ziet er een bloeiende toekomstmarkt in. Raar is dat niet, we zijn een grote generatie, en de eerste waarin relatiehoppen even vanzelfsprekend is geworden als jobhoppen. Het gros van die alleenstaanden is gescheiden, merkt zowel Rika Ponnet als Parship. Bij 63 procent van de Parship-leden in de vijftig is dat het geval, 28 procent is weduwe of weduwnaar, negen procent is nooit getrouwd.
Rugzakje
Een vijftiger aan een significante andere helpen, is dan weer geen sinecure, zo blijkt na een belronde met mensen die er hun job van gemaakt hebben. We hebben niet gewoon een stadsrugzakje mee, maar een wandelrugzak die een ton weegt. Met kinderen, soms ook al kleinkinderen en een pak relatietrauma’s. Wat ik zie op Tinder, blijkt ook bij de bureaus.We zijn een mix van mensen in de meest diverse constructies. En vind daar dan maar eens een lief tussen dat past bij dat leven. Een gescheiden man van 53 kan na een paar relaties nog een kind van twee hebben, en dat rijmt niet altijd makkelijk met een vrouw die haar eerste kleinkind ziet arriveren, of met een vrouw wier kinderen net het huis uit zijn en die opgelucht denkt dat ze eindelijk wat meer tijd voor zichzelf krijgt. En dan is er nog iets anders dat het koppelen moeilijk maakt: een vrouwenoverschot. Of noem het een mannentekort. Zowel bij Duet als bij Altero moeten ze geregeld een inschrijvingsstop invoeren voor vrouwelijke vijftigers. Voor elke ingeschreven man staan er tien vrouwen, hoor ik. Raar, als je die cijfers van de FOD Economie hierboven ziet. Maar het is iets wat ik ook zie in mijn eigen omgeving: veel meer vrouwen dan mannen die solo blijven. Er zit een psychologische bug in de relatiemarkt, zo weten ze bij de bureaus. Mannen zijn makkelijker geneigd om een relatie te beginnen met iemand die jonger is, en komen daardoor snel bij veertigers en dertigers terecht. Veel vrouwelijke vijftigers voelen zich dan weer mentaal niet klaar voor een relatie met een zestiger. Een jongere man dan maar? Die blijkt dan weer intuïtief een grens te leggen op twee, maximum drie jaar ouder dan zichzelf. ‘We moeten dringend onze ingebakken ideeën bijstellen’, zegt Ilse Reynders van Altero. ‘Onze relatie-idealen waarbij de man iets ouder is en hoger opgeleid dan de vrouw, stammen nog uit de tijd van toen, terwijl het nu de tijd van nu is.’
Er is nog iets dat het koppelen bij vijftigers moeilijk maakt: een vrouwenoverschot. Of noem het een mannentekort