30.000 inwoners, nauwelijks spelers, één veld en nul punten

wedstrijd op Spaanse bodem als een provocatie gelden.

Spelers vinden met Gibraltarees bloed is even moeilijk als supporters ronselen. Vandaar dat er drie broers (Lee, Kyle en Ryan Cascairo) en twee neven (Roy en Joseph Chipolina) in de nationale ploeg spelen.

Hoewel de Gibraltarese voetbalbond in 1895 is opgericht, hetzelfde jaar als de Belgische, is het pas sinds 2013 lid van de Uefa. Spanje verzette zich jarenlang tegen het lidmaatschap omdat het Catalonië en Baskenland, regio’s in Spanje die autonomie claimen, niet op ideeën wilde brengen. Sportieve argumenten wist Gibraltar niet in de weegschaal te gooien. Maar drie rechtszaken bij het Internationale Sporttribunaal Tas kregen de Uefa en Fifa uiteindelijk op de knieën.

Gibraltarese spelers vinden is moeilijk, ook voor de plaatselijke clubs waar Spanjaarden in het overtal zijn. Daarom verplicht de Gibraltarese bond (GFA) elke ploeg om in elke match een Gibraltarees 90 minuten te laten spelen. ‘We wilden eigenlijk drie Gibraltarezen per match verplichten, maar na overleg met de clubs beginnen we bij één’, klinkt het bij de GFA.

Gibraltar slikte in de vorige EK-kwalificaties 56 doelpunten in tien wedstrijden. Toch wist het zijn ambitie waar te maken. In twee wedstrijden, buitenshuis, maakte Gibraltar zowaar een goal: in Schotland (6-1) en Polen (8-1). Deze kwalificaties ligt de lat hoger: Gibraltar wil een punt behalen.

De spelers hopen vanavond vooral hun collectie voetbalmemorabilia uit te breiden. Hazard en co. mogen zich aan een jacht op hun shirts verwachten. Zo was doelman Jordan Perez als een kind zo blij dat hij tegen Duitsland de handschoenen van Manuel Neuer kreeg. ‘Ook al slikte ik zeven goals...’