De excessen moeten eruit
Hoe kun je de geïntegreerde zorg realiseren als sommige specialisten exuberant meer verdienen? Het debat moet eindelijk gevoerd worden, schrijft ROEL VAN GIEL.
Luc Van Gorp, de voorzitter van de Christelijke Mutualiteit (CM), lanceerde vorige week een oproep om het debat over billijke artsenhonoraria te openen (DS 7 oktober). Voorspelbaar werd er met grof geschut geschoten tussen de CM en de Belgische Vereniging voor Artsensyndicaten (BVAS). Daarbij werd door BVAS vooral naast het eigenlijke doel geschoten om zo in de ontstane stofwolk de essentie te doen verdwijnen.
Laten we terugkeren naar de essentie. Bestaan er grote verschillen in inkomsten tussen de artsen? Ja. Zijn er disciplines die exuberante bedragen verdienen? Ja.
Het debat over een billijk honorarium is meer dan nodig. Het is trouwens een van de werven die minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) in het begin van de legislatuur aankondigde. Jammer genoeg ligt de werf nog braak.
Dat is geen toeval. Jarenlang zijn bepaalde specialistische disciplines veelvuldig langs de kassa gepasseerd. Het debat over een billijk artsenhonorarium werd continu geboycot door bepaalde groepen.
De huisartsen zijn niet de enige gedupeerden. Ook enkele specialisten (bijvoorbeeld geriaters, kinderartsen, psychiaters…) zijn al jarenlang de dupe van dit perverse systeem.
De vraag is dus: durft men dit debat nu eindelijk eens ten gronde aan te gaan? Durft men een herverdeling te doen van de artsenhonoraria? Durft men de excessen aan te pakken? Wij zijn vragende partij.
Zullen er verliezers in dit verhaal zijn? Ja. Maar niet één verliezer zal een boterham minder moeten eten. Iedereen is het erover eens dat artsen die een lange universitaire studie hebben doorlopen, die een grote verantwoordelijkheid hebben voor hun patiënten en die hard werken een goed loon moeten krijgen. Maar de excessen moeten eruit.
We moeten absoluut dit debat aangaan. In de eerste plaats voor de artsen zelf. De grote inkomstenverschillen zijn niet te tolereren. Het valt niet te verklaren dat artsen voor hetzelfde werk (patiënten verzorgen) verschillend gehonoreerd worden.
Ten tweede voor de toekomstige artsen. Een deel van het probleem van de knelpuntberoepen zit in de fi- nanciering. Je moet als assistent maar eens langs de parking van een ziekenhuis gaan en je weet meteen welke disciplines goed verdienen.
Ten derde voor de maatschappij. Als we naar geïntegreerde zorg willen evolueren, dan zal samenwerking de opdracht zijn. Hoe kun je dat realiseren als de artsenhonoraria zo verschillend zijn?
Laten we dus het momentum gebruiken om dit debat in alle openheid tot een goed einde te brengen. In het belang van alle artsen en van alle patiënten.
Geen enkele specialist zal een boterham minder moeten eten