Alles komt terug

Hebt u ook het gevoel dat de late seventies helemaal terug zijn? Stakingen slepen wekenlang aan, betogingen eindigen in geweld en winstgevende bedrijven ontslaan duizenden werknemers. Straks kan de jeugd weer vechten voor de rechten die wij toen hebben verworven. Zijn we ook verlost van dat geëmmer over hoeveel geëngageerder de soixante-huitards waren. Vroeger was niet noodzakelijk beter. Er werd toen geweldige muziek uitgebracht, maar op dat vlak is 2016 echt wel een boerenjaar aan het worden. En Humo was fantastisch, maar die hoogdagen komen niet terug door de lay-out van toen terug te brengen, zoals het blad deze week doet. Wat raar, dat je met de computerprogramma’s van nu een kaal inhoudstabelletje maakt. Of teruggrijpt naar een schreefletter die met de hand gezet lijkt, maar veel te vet is voor de smalle kolommen.

Wat raar, dat je met de computerprogramma’s van nu een kaal inhoudstabelletje maakt

Zelfs hoogbejaarde lezers zullen niet geloven dat

Humo weer op ambachtelijke, studentikoze wijze wordt gemaakt. Het gaat trouwens niet om de vorm maar om de inhoud – content, weetuwel. Ook daar is in de oude doos gegrabbeld. Die grappige telexberichten aan het begin van de muziekpagina’s zijn terug. Ooit las ik die eerst, tegenwoordig blader ik meteen naar Het gat van

de wereld. Guy Mortier kiest voortaan elke week het leukste van Humo uit de archieven. Archieven zijn nochtans een goede plek voor nostalgie. Verpak die retro toch in dure boxen voor oude lezers die daar geld voor hebben. Alle treurnis van vroeger komt terug zonder dat we er moeite voor doen. Behalve nieuwe stukken en moppen verzinnen, dat spreekt.