SANS FRAPPER

Het was in een dinsdagochtendfile, op de radio ging het over Kazaks geld en afkoopwetten. Ik zapte en hoorde een zin uit een andere tijd: ‘Tu vivais seul au milieu des hommes, tu fuyais la solitude

et la trouvais partout.’ Lyriek bij afrit Aalst. Het was surreëel, het was prachtig.

De zinnen waren door George Sand geschreven, aan de gedoemde geliefde Alfred de Musset. Ik bevond me in het programma Entrez

sans frapper op la Première, de Radio 1 van de RTBF. We waren in volle nieuwsweek, en deze eerste radiozender droeg minutenlang voor uit een dode literaire correspondentie. Ongehoord.

Het was het begin van een duurzame liefde. Ik ben er intussen aan gewend of verwend: interviews die een halfuur doorgaan, met wijdlopend artistieke doeners en denkers, gepresenteerd met een enthousiasme, dat ergerlijk had kunnen zijn als het niet aanstekelijk was. Gevoed en gewassen stap ik uit de file. Een dagelijkse evidentie van twee uur. Zo probleemloos kan cultuur zijn.

In eigen taalterrein was dat ook ooit zo. Nu ligt het laatste lichtpunt op zondag, voor de heilige mis. Dat lág daar. Het mooie en belangrijke Bar du Matin wordt geschrapgeschrapt. Nog minder cultucultuur op het hoofdpopodium. Want voor je het weet, word jje elitair bevonden. En dat is een

bbelediging die je ggeld kost.