‘Erdogan kan niets verkeerds doen’
REPORTAGEI Moet de Turkse president Erdogan meer macht krijgen dan hij nu heeft? De eerste VlaamsTurkse kiezers brachten gisteren hun stem uit. ‘ Jullie verspreiden alleen leugens, met Turkije gaat het beter dan ooit.’
‘Erdogan is een man met een har t van goud. H ij heeft zo veel voor T urkije gedaan. Van de gratis le vering van melk op scholen tot de afschaffing van het hoofddoekenverbod bi j leger en politie. M aar jullie, Europeanen, willen dat nie t zien. En jullie, de Europese media, schilderen hem af als een dictator. Dat maakt ons ontzettend boos.’
Samen met zeven vriendinnen trok Hatice Görgün gisteren naar Berchem, waar ze haar stem uitbracht in het referendum over de Turkse grondwe t. Dat vindt in Turkije zelf plaats op 16 april, maar de diaspora kan nu al een keuze maken. Bij de meest recente verkiezingen in 2015 schaarde net geen ze ventig procent van de Vlaamse T urken zich achter de AKP van Erdogan (DS 14 maart). Een kleine steekproef doe t vermoeden dat sindsdien nie t veel veranderd is: van t wintig kiezers stemden er zestien ‘ja’.
Zij steunen daarmee de overgang van een parlementair naar een presidentieel systeem. Daarin wordt de functie van premier geschrapt en k omen al diens be voegdheden in handen van de president. Erdogan zou volledig autonoom het parlement kunnen ontbinden en nieuwe verkiezingen kunnen uitschrijven. Parlementsleden verliezen hun recht van mondelinge interpellatie en mogen de president alleen nog schriftelijk ondervragen.
Net goed, vinden Mustafa Menderes en zi jn vrouw Gülzum Demir. ‘ Onze president wordt voortdurend tegengewerkt door lastige parlementsleden. Daar wil hi j terecht vanaf. Erdogan moe t helemaal alleen beslissingen nemen. Want wat jullie ons ook willen doen geloven: sinds zi jn aantreden gaat het met Turkije beter dan ooit. De economie zwengelt aan. ’
Rode Duivels
Dat laatste wordt door de ci jfers tegengesprok en. ‘ De T urkse economie duikt de dieperik in ’, schreef deze krant (DS 18 maart). Maar de Belgische media geloven ze hier al lang niet meer. ‘ Vroeger keek ik nog wel eens naar een van jullie nieuwsuitzendingen ’, zeg t Saliha Ogk enir. ‘M aar daarmee ben ik gestopt toen bleek dat jullie alleen leugens verspreiden, bedoeld om Erdogan zwar t te maken.’
De vrouw is, ne t als al haar vriendinnen, geboren en ge togen in België. Maar waar hun hart ligt, is geen geheim. ‘ Wij voelen ons meer Turk dan Belg. Zeker weten. Onze familie woont daar . En op een dag k eren wij misschien ook terug. H ier telt onze stem nie t. Vroeger reed ik nog wel eens rond met een Belgische vlag op mjin auto, als de Rode Duivels speelden. Daar ben ik mee gestopt toen jullie de moordenaars van de PKK begonnen te steunen.’
Menderes en zi jn vrouw denken er hetzelfde van. ‘Hier in Europa geldt de vrije meningsuiting niet voor iedereen. PKKvlag gen zijn hier toegestaan, maar o wee als wi j me t een T urkse vlag op straat k omen. In T urkije mag je tenminste wel alles zeg gen. Daar geldt veel meer vri jheid.’
Maar wat dan met bijvoorbeeld de honderden journalisten die in de nasleep van de mislukte staatsgreep achter tralies verdwenen? ‘Zij wilden Erdogan vermoorden ’, beweert Mustafa. ‘ Ik was toen in Turkije en heb het zelf gezien. Op de televisie.’
Gevraagd naar wat hun jastem precies zal veranderen, moeten de acht vriendinnen he t ant woord schuldig blijven. ‘Wij hoeven niet alle achttien punten van de grondwetswijziging te kennen om te weten dat wi j onze president voor honderd procent steunen. Hij kan niets verkeerds doen. Wij vertrouwen Erdogan blindelings.’
Een andere jastemmer, die liever anoniem blijft, beaamt. ‘Europa gaat achteruit, terwijl Turkije, leider van de islamitische wereld, alleen maar vooruit gaat. Uit pure jaloezie willen jullie dat tegenhouden. Kijk, België is mijn tweede land. Als er ooit oorlog k omt met Duitsland, zal ik voor jullie vechten. M aar als T urkije roept, dan laat ik alles vallen en ben ik weg. Zonder twijfel.’