Club kan weer een vuist maken
Vijf nieuwe namen, een vergevingsgezind publiek en twee dolle minuten hebben Club doen opstaan na de blamage in Anderlecht.
GUILLAUME MAEBE
BRUGGE I Het was afwachten hoe het Jan Breydelstadion zijn gevallen helden zou ontvangen. De vorige thuiswedstrijd – tegen Charleroi – mocht Club Brugge nog aanvatten als grootste uitdager van Anderlecht, de match gisteren was er eentje om zijn plek in de top drie te verstevigen. En de eerste thuismatch na de blamage in Anderlecht. Jan Breydel oogde kaal. Niet door de paar lege zitjes – hoewel de thuisvakken in Playoff 1 uitverkocht zijn, bleven een paar fans thuis –, wel door de sfeer. Het publiek oogde rustig, verslagen, zelfs een beetje angstig. En wat was het stil.
You’ll Never Walk Alone schalde door de boxen. Plots toch wat sfeer. En José Izquierdo die vlak voor de aftrap zijn Gouden Schoen kreeg uitgereikt, zorgde een eerste keer voor handgeklap. Het pu bliek liep warm, kreeg weer wat moed. Na de zielloze nederlaag op Anderlecht herkenden veel supporters zich niet meer in hun blauwzwart. Michel Preud’homme gaf hen gelijk en beloofde met de botte bijl door zijn opstelling te gaan. ‘Voortaan stel ik alleen nog jongens op die voor Club Brugge willen spelen.’ Het resulteerde in zes wijzigingen. ‘Wesley (voor Vossen, red.) en Limbombe (voor
Rotariu, red.) konden niet aan de match beginnen, maar bij de anderen wilde ik de druk van de schouders halen’, verklaarde Preud’homme vooraf zijn keuze. Die ‘gestraften’ waren Engels – voor Poulain –, Van Rhijn – voor Palacios – en initieel ook Vanaken die uiteindelijk toch in de basis moest beginnen voor de geblesseerd uitgevallen Refaelov. Claudemir verving de geschorste Vormer. Na een paar stevige tackles durfde het publiek deze ploeg voorzichtig te omarmen. Beetje bij beetje. ‘C’Mon Bruges!’ De hoop op een ommekeer groeide.
Tot er na vijftien minuten voetbal een bittere pil volgde. Een goal van Dimata, na een verre voorzet van Antunes en goed afleggen met het hoofd van Berrier. Butelle – die er allesbehalve goed uitzag bij die fase – verslagen. Het publiek dat hoop inruilde voor woede. Er werd gemord, gegromd, gezucht. Bij elke foute pass werd de massa een tikkeltje kwader. Zeker als die mindere pass van Vanaken kwam. Recordaankoop van vier miljoen euro, maar in deze tijden van tegenslag kop van jut. Bij elk foutje kreeg hij het publiek over zich heen. Vanaken ligt naar eigen zeggen niet wakker van zijn statistieken of kritiek, maar dit knaagde. Volledig van slag stuurde hij pardoes Vandendriessche alleen op doel richting Butelle. 02, wat zou dat gegeven hebben? Pure rampspoed, voorspellen we.
Knuffel voor Izquierdo
Maar zover kwam het niet. Na een halfuur stressen en zwoegen, kende Club zijn zo verhoopte ommezwaai. Twee goals in evenveel minuten. Plots. Het lukte gewoon. Eerst Vossen die na een snelle vrije trap en een misser van Rotariu in de rebound kon scoren. Vervolgens Izquierdo zelf, nadat opnieuw Rotariu een mooie kans bijna verkwanselde. Izquierdo ontplofte, de ploeg ontplofte, het stadion ontplofte. Eindelijk eens
Hoewel de thuisvakken in Playoff 1 uitverkocht zijn, bleven een paar Brugse fans thuis
kunnen lachen, voor het eerst in deze Playoff 1. Het maakte wat los bij de ploeg. Club ging beter spelen, zag De Bock nog uitvallen met een hoofdletsel, maar kwam eindelijk aan vlotte combinaties en kansen. Rotariu had er een paar kunnen maken – zeker – maar de kers op de taart was weggelegd voor de grootmeester zelf: José Izquierdo. Een harde knal voorbij Dutoit –ingekomen voor de geblesseerde Proto en niet echt attent bij de poging van de Colombiaan en de 31 op het bord. Knuffel van Preud’homme als geschenk. De veilige voorsprong, daar kon een licht drukkend KV Oostende niets meer aan veranderen. Het was eigenlijk Club zelf dat naliet een vierde, vijfde of zelfs zesde treffer te maken. De Kustboys blijven na een nieuwe nederlaag laatste in PO1, Club blijft na deze eerste zege in zeven matchen derde, in het zog van AA Gent. De titel is verloren, Champions Leaguevoetbal nog niet.