In het land der blinden
Verontwaardiging is een onuitputtelijke brandstof. Acteur Alec Baldwin ligt onder vuur en het is niet eens omdat hij Donald Trump neerzet in een sketch voor Saturday
night live. Het is wel omdat hij in de film Blind een man zal spelen die, u raadt het, blind wordt.
Baldwin is dan wel een acteur, hij is niet blind. Dat is een doorn in het oog van de Ruderman Family Foundation, een stichting die zich inzet voor, u raadt het niet, de banden tussen Israël en de VS. Voor u verontwaardigd een palestijnensjaal omgordt: de stichting zet zich ook in voor de inclusie van mensen met een handicap. Noem mij ziende blind, maar de band tussen beide lijkt eerder flou.
Anno 2017 is het onaanvaardbaar dat een blanke acteur met behulp van wat schoensmeer een zwarte man zou spelen – behalve in de Lage Landen, waar Zwarte Piet heilig is. Net zo vindt de stichting het discriminerend dat de rol van een blinde man niet gaat naar een blinde acteur.
Met zijn liefde voor perfecte lijven toont Hollywood te weinig acteurs met een beperking. Maar de roep om inclusie maakt de bewegingsruimte wel heel nauw. Toen Eddie Redmayne transgender Lili Elbe speelde in The Danish girl, vonden sommigen dat behalve een hele transformatie ook onvervalste discriminatie. Had die rol alleen naar een transgenderacteur mogen gaan? Indien ja: moest de film dan simultaan lopen met zijn proces van man naar vrouw?
Context is alles. Adil El Arbi en Bilall Fallah voerden bij eerdere films een pleidooi voor diversiteit in de casting, maar voor de rol van een Marokkaanse Belg in Patser namen ze toch ook vrede met Matteo Simoni. ‘We gaan van Matteo een echte Marokkaan maken’, zei het duo. Waarom ook niet? Simoni is ook geen callboy, maar hij kon er wel een neerzetten.
De eis dat alleen blinden nog blinden mogen spelen, is niet opkomen tegen discriminatie, maar het opeisen van een onderwerp als exclusief domein. ‘Can’t touch this.’ Acteren draait om ‘vertolken’, om ‘in de huid kruipen’. Straks mag alleen Donald Trump nog Donald Trump spelen.
Acteren draait om ‘vertolken’, om ‘in de huid kruipen’ ‘Wij auteurs zijn bij dit besluit niet betrokken. We worden als vee behandeld’ Schrijver ADRIAAN VAN DIS schrikt dat uitgever Mizzi van der Pluijm na dertig jaar vertrekt bij Atlas Contact. Ook de schrijvers Dimitri Verhulst, Geert Mak en P.F. Thomése reageren ontstemd. (in ‘NRC’)