VERSCHUIVENDE VERHOUDINGEN

België is stichtend lid van de Europese Unie, herbergt de hoofdstad van Europa en ligt geografisch in het midden van het continent. Dat alles, samen met onze open economie en meertaligheid, betekent dat België misschien wel het meest Europese land van Europa is. Dat premier Charles Michel (MR) de stem van ons land in de Europese cenakels luider wil laten klinken, is alleen al daarom lovenswaardig.

Michel wil mee de toekomst van de Unie bepalen, zegt hij in een interview met deze krant. De tijd van mooie toespraken is voorbij, het komt er nu op aan om knopen door te hakken. Samen met andere Europese regeringsleiders van zijn generatie wil hij een nieuw elan bewerkstelligen. De vraag is dan wel hoe hij die toekomst van Europa precies ziet. Daar laat hij geen misverstand over bestaan: een verdere verdieping is nodig, desnoods met een kleinere groep lidstaten. Net als bij de euro stelt hij voor om de verdieping op een voorwathoortwatbasis te organiseren. Alleen landen die stevig hervormen, kunnen profiteren van de verdere verdieping, bijvoorbeeld via gezamenlijk schuldbeheer of extra investeringscapaciteit.

Daarmee positioneert Michel ons land duidelijk in het kampMacron. De Franse president is de aanvoerder van de Europese vooruitgangsoptimisten, die werk willen maken van een verdere eenmaking. Dat optimisme is in Europa niet overal populair. In Nederland blijft de regering, onder druk van eurosceptici als Geert Wilders en Thierry Baudet, erg voorzichtig in het formuleren van Europese ambities. In Duitsland zal Merkel rekening moeten houden met de kritische coalitiepartner FDP. In Italië heeft de Vijfsterrenbeweging veel aanhang. En het zou lichtzinnig zijn te veronderstellen dat Macron in Frankrijk alle eurosceptische gevoelens van de Le Penstemmers heeft uitgewist.

Die duidelijke positionering is wellicht een strategisch slimme keuze. Nederland staat traditioneel dicht bij Duitsland. Als België zich manifesteert als een bondgenoot van Frankrijk, kan de Benelux misschien een mooie brugfunctie vervullen en op die manier gewicht in de schaal leggen. Dat de Nederlandse en de Belgische premier tot dezelfde politieke stroming behoren, zou een band moeten scheppen. Met de Brexit in zicht zijn de politieke machtsverhoudingen in de Unie aan het verschuiven. Door nu al duidelijk te maken waar België staat, wordt voorkomen dat ons land genegeerd zal worden als het er echt op aankomt.

Premier Michel positioneert ons land duidelijk in het kampMacron. Een strategisch slimme keuze