‘Ik wandel om warm te blijven’

Als hij zijn rode Dokter Martensschoenen uittrekt, worden de open wonden op zijn enkels zichtbaar. ‘Heroïne’, zegt Jindrich (50). ‘Ik heb dertig jaar gebruikt.’ Door de heroïne moest zijn rechterarm geamputeerd worden. De kansen op werk verdwenen daarmee.

Zo verliet Jindrich zijn geboortestad Litvínov, in het noorden van Tsjechië. ‘In Tsjechië wilde niemand mij nog’, zegt Jindrich, die een mondje Duits spreekt en enkele woorden Engels. Hij hoopt werk te vinden in Brussel. ‘Ik kan goed poetsen.’

Enkele weken geleden was Jindrich in München. ‘Daar houden ze niet van buitenlanders. Ik had niet betaald op de bus. Toen kreeg ik een hoge boete die ik niet kon betalen. Zo ben ik doorgereisd naar Brussel.’ Het werd een lange reis die de groeven en eelt op zijn voeten verklaren. ‘Ik wandel de hele dag om warm te blijven.’

Om dezelfde reden heeft Jindrich een trainingsbroek onder zijn jeansbroek aan. Of hij in België zal blijven, weet hij niet. ‘In Tsjechië had ik een dak boven mijn hoofd, en een televisie. Ik kijk graag naar actiefilms. In het echte leven zoek ik rust.’

‘De tatoeages houden slechte mensen op afstand. Ik ben geen vechtersbaas’

Verminkte duim

Zijn ruige uiterlijk en vele tatoeages doen iets anders vermoeden. ‘De tatoeage naast mijn linkeroog heeft een duidelijke bedoeling. Ik wilde niet naar het leger. Met een tattoo word je afgekeurd. Bovendien houdt hij slechte mensen op afstand. Ik ben geen vechtersbaas.’

Als zijn voeten verzorgd zijn, aarzelt Jindrich even. ‘Zouden jullie misschien ook even naar mijn hand kunnen kijken’, vraagt hij voorzichtig terwijl hij zijn verminkte duim toont. ‘Heb ik opgelopen toen ik mijn kinderen wilde beschermen tegen een pitbull.’

Door een slecht verzorgde wonde lijkt zijn hand wel een klauw. ‘Sommige mensen durven me geen hand te geven. Het gevoel dat iemand mijn voeten aanraakt, kan ik me niet eens meer herinneren.’