VOORBIJ DE STERIELE RETORIEK
De economische groei die we vorig jaar k enden, is de hoogste sinds 20 11. Het slechte nieuws is dat we me t dat mooie cijfer toch achter aan he t Europese peloton bengelen. Of is dat te streng? De Belgische economie hield tijdens de crisis be ter stand dan die in onze buurlanden. Minder mensen verloren bi j ons hun baan, omdat hen ontslaan duur is. De consumptie bleef op peil door de indexkoppeling en de overheid wier f meer aan.
Maar was dat geen zelf begoocheling? De redenen waarom we minder diep wegzakten dan onze conc urrenten, zijn dezelfde die ons nu verhinderen mee te surfen op de gunstige golf . Het moet mogelijk zijn een ander, dynamischer evenwicht te zoeken dat in goede tijden meer groei mogeli jk maakt, zonder dat dit in slechtere tijden voor te veel mensen onzek erheid en armoederisico meebrengt.
Iedereen weet waar de sleutel ligt: er moe ten meer mensen aan de slag . Onze participatiegraad blijft beduidend onder die van andere lidstaten. W e hebben tegelijk veel werklozen en veel vacatures. Het aanbod is dus te weinig aangepast aan de vraag. We slagen er bovendien opvallend minder goed in immigranten succesvol op de arbeidsmarkt te brengen. Er is geen reden waarom dat alles zo moe t blijven. Geen andere dan on vermogen, of onwil, om uit he t palet aan beleidsopties een be tere mix samen te stellen.
Tevreden zijn met het huidige evenwicht is geen optie. Momenteel hebben we per saldo nog wat voorsprong op de rest. M aar hoe langer deze ople ving duurt, hoe meer we die buf fer zullen zien wegsmelten. Erop rekenen dat we in de volgende recessie de stoot wel weer be ter zullen opvangen, is ambitieloos en riskant. Er is immers nog steeds de k westie van onze hoge openbare schuld. De lat moe t gewoon hoger.
Daarvoor is he t nodig om voorbi j de steriele re toriek te gaan. België is geen sociaal k erkhof en e venmin een economisch rampgebied. Die rituele overdri jvingen van links en van rechts helpen he t debat nie t vooruit. We zijn wel een te comple x land dat te lang doe t over de analyse van zijn problemen en nog meer talmt me t de uitvoering van wat zin vol, logisch en on vermijdelijk is. We teren te gemakzuchtig op succesfac toren waar we geen verdienste aan hebben (onze lig ging), of die nie t voor eeuwig zijn als we er ons best nie t voor doen (hoge scholing, goede talenk ennis).
Nu de economie een venster creëer t, keert de politiek zich binnenwaarts. Maar doorheen de c ycli van conjunctuur en elec torale vervaldagen blijven de uitdagen dezelfde. Ieder moment is geschikt voor bi jsturing. Waarom dan nu nie t?
Nu de economie een venster creëert, keert de politiek zich binnenwaarts