Het debat voorbij: grenzen open, oren toe?
Wat is de grootste gemene deler tussen Theo Francken en zijn criticasters in het migratiedebat? Er is er geen. Geen politicus is meer homo polemicus dan de NVAstaatssecretaris voor Asiel en Migratie.
Je kunt er je klok op gelijkzetten: als T heo F rancken buitenkomt, is ophef nooit ver weg. De staatssecre taris voor Asiel en Migratie krijgt al geruime tijd te mak en me t tegenbe togingen en manifestaties. Iemand die zich van parler franc bedient – zo noemt zijn Nederlandse evenknie Klaas Dijkhoff het – roept dat vaker over zich af .
De overtreffende trap van parler fr anc is zonder meer parler Francken. Dat bleek eens te meer gisteren in Brussel, waar de fine fleur van de F ranstalige werkgevers de chique businessclub Cercle de Lorraine vulde voor een déjeunerconférence me t F rancken. ‘ Een nononsensediscours over migratie’, luidde de opdracht.
Op een boogscheut daar van had een verzameling activisten de pers opgetrommeld om een tegendiscours te formuleren. Nie t toevallig pal in de Marollen, naast de vlooienmarkt op het Vossenplein, trokken de ac tivisten van leer tegen Franckens beleid – om zich dan naar ‘ boven’ te haasten voor een betoging.
Te voet is het niet ver stappen van de ene naar de andere locatie, met dank aan de lif t die L aagBrussel me t H oogBrussel verbindt. Maar in de symboliek ontbreekt die lift: van raakpunten is in het door emoties overgenomen migratiedebat geen sprak e meer, beide kampen praten naast elkaar. De grote woorden nemen toe. Wat ‘ links’ vertelt, is een ‘fabel’, links heeft ‘geen argumenten’. Wat Francken en co. doen, is een ‘racistisch discours’ verk open, vreemdelingen en solidariteit cri‘ minaliseren’ en een holdup plegen door te be weren dat zi j een tweede Calais voorkomen.
Mond vol tanden
Cercle de L orraine, 13 uur . Theo F rancken staat achter he t spreekgestoelte en is op dreef. Het Frans gaat hem goed af. Maar als hij ‘ zi jsprongetjes’ maakt, schakelt hi j over op he t N ederlands. ‘Links verwijt de NV A te liegen. Ze zeg gen mi j: “Wij willen helemaal geen open grenzen, je moe t dat niet zo voorstellen.” Goed, ik wil dat geloven, maar dan stel ik ze twee vragen: hoe ga je die grenzen dicht doen? En twee: hoe hou je ze dicht? Daar heb ik van links nog nooit een antwoord op gekregen. Dan is het van “racist, fascist, nazi”. C’est l’autoroute du PS .’ D e staatssecretaris voor Asiel en Migratie vertelt graag hoe hij zijn tegenstanders met de mond vol tanden achterlaat. Links heef t geen alternatief, zegt Francken.
Het is dat zinnetje dat zijn criticasters doet steigeren. We hebben wel alternatieven, zegt Riet Dhont in café L e C haff op he t V ossenplein fel. Ze is een van de bezielers van he t ne twerk ‘ Vriendschap zonder Grenzen’ en ook ac tief bij de PVDA. ‘ Wij vragen in de eerste plaats: pas de Con ventie van G enève toe. L aat de vluchtelingen die hier zijn, een asielaanvraag indienen op een humane, waardige manier. N egeer he t V erdrag van Dublin (waardoor ze moeten worden teruggestuurd naar het land waar ze Europa zijn binnengekomen, r ed.). Dat kan. Sta in voor een menselijke opvang, voor integratiemogelijkheden en juridische begeleiding.’
Mehdi Kassou van het Brusselse ‘ Plateforme Citoyenne de Soutien aux Réfugiés’ verdenkt Francken ervan geen oplossing te wil
‘We moeten een realpolitik krijgen waarbij we mensen redden op zee, maar terugbrengen naar Afrika’
THEO FRANCKEN Staatssecretaris voor Asiel en Migr atie
len zoek en voor de honderden mensen die elke nacht in Brussel worden ondergebracht, die vrezen voor repatriëring naar Italië en daarom geen asiel aanvragen. ‘ We hebben al meermaals om een dialoog gevraagd, maar het is er nog nooit van gekomen.’ Het debat is verworden tot een strijd met twee kampen, stelt Kassou vast.
Maakt de par tij van T heo Francken een k oppeling tussen het migratiedebat en de sociale zekerheid, dan geldt dat aan de