‘Ik heb een degout van plastic’
Sep Verboom, uitgeroepen tot jong talent op de Henry Van de Velde Awards, ontwerpt fairtrade design uit wat anderen weggooien. Met oude ventilatoren en scheepstouwen maakt hij lampen, krukjes en tapijten.
Sociaal verant woord, ambachtelijk en duurzaam: voor Sep V erboom (27 ) zi jn he t essentiële voor waarden om interieurobjec ten te maken. De jury van de Henry Van de Velde Awards kende hem gisteren de Young Talent Award toe, de stimuleringsprijs voor jong designtalent. Hij kreeg de prijs onder meer voor ‘Rope hope’, een tapijt van vezels van oude scheepstouwen, en voor ‘F an’, een collectie lampen gemaakt van afgedankte ventilatoren en rotan.
Hoe komt een hippe twintiger erbij om aan de slag te gaan met rotan, dat toch kampt met een stoffig imago?
‘Rotan is toevallig op mijn pad gekomen toen ik in mijn laatste jaar industrieel ontwerp een uitwisselingsproject deed in de Filipi jnen. Ik woonde bij een gastgezin in Cebu City. Rotan weven is daar een belangrijke, lokale ambacht. Ik zag al gauw potentieel. Rotan is het nieuwe hout: natuurlijk, duurzaam en licht.
‘Cebu City kampt – zoals veel steden – met een groot afvalprobleem. Mijn overbuur ginds was een junkshop, waar mensen voor oud i jzer geld kunnen krijgen. Het viel me op dat bij dat oud ijzer veel ventilatoren waren. Zo ontstond het idee voor een lamp samengesteld uit rotan en een ventilator. De junkshop, de rotan wevers en ik zi jn gaan samenzitten. In plaats van op de schroothoop te belanden, krijgen die ventilatoren nu een tweede leven.’
Hoe ziet u de samenwerking met de lokale ambachtslui?
‘Als een volwaardige uit wisseling van expertise. Ik maak hedendaagse ontwerpen, maar ik vind het fijn dat de lokale tradities en he t ambacht nog herk enbaar bli jven, zodat de mensen daar ook helemaal mee zijn.’
‘In Coqueiro Campo, een dorpje in Brazilië, heb je bi jvoorbeeld een gemeenschap van vrouwen die poppen in keramiek maken. Die worden als erfstuk bi j huweli jken meegege ven. Dankzij hun kennis heb ik een collectie vazen ont worpen. Tijdens workshops in he t dorp hebben we dan weer samen een waterfilter gemaakt die ze kunnen gebruiken. Even functioneel als de water filter die ze al kenden, maar me t een meer hedendaagse vormgeving.’
‘De sociale dimensie van design vind ik heel belangri jk. Ik vind he t normaal dat je de lokale be volking een eerli jke pri js be taalt voor haar werk en tegelijk leert van elkaar.’
De jury prees u als een wereldverbeteraar.
‘Dat probeer ik in mijn eigen kleine wereld te zijn. Veel duurzame producten blijven in de conceptfase steken. Ik wil echt concreet verandering brengen. De meubelindustrie is zo vervuilend. We moeten dringend anders kijken naar materialen.’
‘Zelf heb ik een degout van plastic. Zelfs plastic recycleren vind ik geen goed idee. Nie t alleen door de micropartikels die daardoor in de oceanen terechtkomen, maar ook omdat je hoe dan ook de productie van plastic goedpraat.’
Tegelijk moeten de producten die u maakt van duizenden kilometers ver komen – niet echt ideaal als je de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk wil houden.
‘Dat klopt. W e laten ze wel per boot overkomen, wat al efficiënter is dan met het vliegtuig. Maar het blijft een moeili jke e venwichtsoefening. Wat ik belangrijk vind, is dat mensen transparantie kri jgen over de producten die ze kopen. Dan pas kunnen ze weloverwogen keuzes maken. Van mijn ontwerpen mag iedereen weten waar, hoe en in welke omstandigheden ze geproduceerd worden.’
Vindt u ook dichter bij huis interessante ambachtslui?
‘Ja, hoor. Momenteel werk ik met twee andere ontwerpers samen met een steenkapperij uit het Gentse. In mei k omt een collec tie boek ensteunen uit gemaakt van reststenen.’
Is duurzaam design van recuperatiemateriaal ook economisch rendabel?
‘Daar ben ik van over tuigd. W e werken alleen op bestelling en nie t via winkels. Dat scheelt 40 procent op de prijs. Bovendien vermijd je zo overstock en overproductie. Op maat is volgens mij de toekomst.’
‘Veel duurzame producten blijven in de conceptfase steken.
Ik wil concreet verandering brengen’