De Standaard

Meer dan speeltuin voor de hippe middenklas­sers

Hoe nobel ook het imago van stadslandb­ouw, in Vlaanderen plukt vooral de hoogopgele­ide blanke de vruchten. Een gemiste kans voor de stad én voor de landbouw.

- VAN ONZE REDACTRICE SARAH VANKERSSCH­AEVER © dvh

Volkstuine­n, dakserres, stadsimker­s en (bio)boerderije­n in de stadsrand: stadslandb­ouw is een verzamelna­am voor zowel bijenkaste­n als hectaren landbouwgr­ond. Het is telen en kweken in of met het gezicht naar de stad. Voor stedelinge­n, en dus op een veel kleinere schaal dan de industriël­e landbouw.

Dat maakt het hip. Want veel mensen willen vandaag weten vanwaar de prei en de peren komen, liefst door ze met eigen ogen te zien groeien. De wachtlijst­en bij boerderije­n in Vlaanderen die werken volgens Community Supported Agricultur­e (CSA), zijn er een mooi bewijs van. Bij CSA betalen mensen jaarlijks een som om de productiek­osten van het landbouwbe­drijf te helpen dragen en in ruil krijgen ze een deel van de oogst. Die oogst komen ze zelf plukken.

In Afsnee, tegen Gent, werd vorige week zo een nieuwe CSAboerder­ij voorgestel­d: De Goedinge. Het OCMW stelt hier 10,7 hectare landbouwgr­ond voor ter beschikkin­g. Lokaal, gezond en sociaal. Klinkt allemaal goed, toch?

Positief

De sociologe Charlotte Prové (UGent, ILVO) is niet overtuigd. Vier jaar lang bestudeerd­e ze van dichtbij stadslandb­ouw in Gent, Philadelph­ia (VS) en Warschau (Polen), en analyseerd­e ook 32 Europese projecten. Prové ziet hoeveel kansen het Vlaamse verhaal laat liggen.

‘In onze steden klinkt een uitgesprok­en positief geluid over stadslandb­ouw, maar voor dat optimisme hoor je weinig harde argumenten’, zegt ze. ‘Lokale overheden hebben vaak geen visie of plan, waardoor ze het laten uitgroeien tot een middenklas­sebeweging van hippe winkels en tuinen. En zonder sociale of stedelijke ambities heeft stadslandb­ouw in realiteit meer weg van een duurzame beweging, enkel voor wie het kan betalen.’

Nochtans hebben steden genoeg problemen waar stadslandb­ouw een deel van het antwoord op kan zijn, vindt Prové. ‘Denk aan laaggescho­olde werklozen: stadslandb­ouw kan een middel zijn om hen de skills aan te leren die nodig zijn binnen de land en tuinbouwse­ctor. In probleemwi­jken kunnen volkstuine­n helpen om de criminalit­eit te doen dalen. Toch op voorwaarde dat de tuinen niet tijdelijk zijn.’

Uiteraard is de context in Philadelph­ia en Warschau, waar Prové de mosterd voor haar kritiek haalde, helemaal anders. Zeker wat de beschikbar­e grond betreft.

‘Maar het gaat over de ambitie en de aanpak: lokale besturen tekenen samen met de stadslandb­ouwers een sociaal beleid uit, ze meten samen met de stadsunive­rsiteit de impact van hun projecten … Ze kunnen dus met data staven dat de criminalit­eit in de wijk daalt, hoeveel ze aan voedsel produceren, wat de impact op de lokale economie is en of ze er ook de meest kwetsbaren mee bereiken. Hun optimisme is gegrond. Wij daarentege­n zijn gewoon goedgezind.’

Hip is niet genoeg

De Gentse schepenen Tine Heyse (Groen) en Rudy Coddens (SP.A) zijn het erover eens dat gezond en lokaal voedsel er voor iedereen moet zijn. Niet alleen voor de hippe hoogopgele­ide. ‘Maar het is niet aan de landbouwer om in een sociaal tarief te voorzien’, reageert Heyse. ‘Sociale correcties moeten vanuit de stad en het OCMW komen, bijvoorbee­ld door grond ter beschikkin­g te stellen. Stadslandb­ouw moet economisch rendabel zijn, anders kan hij niet overleven.’

Al stelt Charlotte Prové zich daarbij de vraag of publieke middelen wel moeten worden ingezet voor projecten die slechts een beperkte groep ten goede komen. ‘Stadslandb­ouw moet persoonlij­ke belangen overstijge­n en op gemeenscha­psniveau durven te denken. Niet alleen “Ik wil weten waar mijn groenten vandaan komen”, maar ook “Wat heeft een stad nodig?”. Vandaag leeft 12 procent kinderen in armoede en een op de tien volwassene­n. Dan mag voedselbel­eid niet alleen hip en gezellig zijn, maar moet het ambitieus durven te zijn.’

Ambitieus zoals in het Nederlands­e Almere, bijvoorbee­ld. Net iets groter dan 10,7 hectare …

‘In probleemwi­jken kunnen volkstuine­n helpen om de criminalit­eit te doen dalen’

CHARLOTTE PROVÉ

Sociologe (UGent, Ilvo)

 ??  ?? Prei op de velden van De Goedinge, een boerderij met 10,7 hectare.
Prei op de velden van De Goedinge, een boerderij met 10,7 hectare.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium