De strijd om deziel van het college
Een prestigieus college in Neerpelt verliest ‘zijn identiteit’ door de hervorming van het secundair onderwijs. Ouders komen in opstand, maar de directie ziet kansen voor de toekomst.
Een spandoek met ‘RIP College’ hing naast de schoolpoort. ‘Stay of my school’ stond in krijt op de grond geschreven. Gisterochtend weigerden leerlingen van het SintHubertuscollege in Neerpelt aan de lessen te beginnen, terwijl enkele ouders op het voetpad voor de school hun ongenoegen kenbaar maakten. De reden? ‘Het oudste Vlaamse college dreigt te verdwijnen’, luidt het in de mededeling die de oudervereniging vrijdag verspreidde. De initiatiefnemers willen het college redden, zeggen ze zelf.
Iedereen samen
Op 7 februari besliste de raad van bestuur van Wico, de scholengroep in NoordLimburg waarvan het college deel uitmaakt, om de uitgangspunten van de modernisering van het secundair onderwijs zo goed mogelijk door te voeren. Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) tekende daar vorig jaar de contouren voor uit. Daardoor is het SintHubertuscollege vanaf 1 september 2019 niet langer een goed aangeschreven middelbare school die zich toelegt op asorichtingen als GrieksLatijn of WetenschappenWiskunde, maar moet het een doorstart maken als eerstegraadsschool. Leerlingen uit Neerpelt en Overpelt zullen er beginnen in het middelbaar onderwijs, zowel zij die dromen van een carrière als dokter als toekomstige vakmannen. Na twee jaar stromen ze door naar een domeinschool in de nabije omgeving. Die bieden domeinen aan zoals ‘Economie en organisatie’ of ‘Welzijn en maatschappij’, waarin leerlingen zich verder kunnen verdiepen.
‘Dit nieuws is voor de krokusvakantie bekendgemaakt en sloeg in als een bom’, zegt Rony Rabijns, de voorzitter van het dagelijks bestuur van de oudervereniging. ‘Dit geeft een wrang gevoel. Alsof je halfweg een voetbalwedstrijd plots de regels verandert. De leerlingen van het vijfde en zesde jaar zullen hun traject op de school nog kunnen volmaken, maar de kinderen van het eerste tot het vierde verkeren nu in onzekerheid. Bovendien hebben ouders gekozen voor een school met een weloverwogen pedagogisch concept en een visie, die nu dreigen te verdwijnen.’
De oudervereniging zegt niet a priori tegen verandering te zijn, maar vraagt wel overleg. De directie is daarop ingegaan.
‘Dit geeft een heel wrang gevoel. Alsof je halfweg een voetbalwedstrijd plots de regels verandert’
RONY RABIJNS Voorzitter dagelijks bestuur oudervereniging
Simons & Coninx
Van de beschermde neogotische kapel tot de sterke focus op de christelijke mensvisie die in het opvoedingsproject neergeschreven staat, het SintHubertuscollege ademt traditie. Te meer omdat het er prat op gaat dat het als eerste middelbare school in ons land het Nederlands als officiële onderwijstaal invoerde. Enkele prominente namen – van Raf Simons tot baron Stijn Coninx – prijken op het lijstje met alumni.
‘Ik begrijp dat dit een harde dobber kan zijn voor de ouders en de leerlingen’, zegt Bart Kerkhofs. Hij is coördinerend directeur van de scholengemeenschap Wico. ‘Maar we mogen de boot van die hervorming niet missen. Als we dit niet zouden doen, zouden we er veel spijt van hebben.’
‘De geest, de visie en de aanpak van elk van die scholen verdwijnen.
Dat wordt eenheidsworst’
KOEN DANIËLS
Vlaams Parlementslid (NVA)
Volgens Kerkhofs biedt een model waarbij het college voortgaat als een eerstegraadsschool kansen voor het onderwijs in Neerpelt en Overpelt: de concurrentie verdwijnt tussen de scholen om twaalfjarigen aan zich te binden, de beperkte middelen kunnen veel beter ingezet worden. ‘We proberen zo veel mogelijk de klassen samen te houden. Ook de leerkrachten proberen we hieraan te verbinden, maar natuurlijk moet daarover nog veel overleg gepleegd worden.’
Zelf is Kerkhofs een oudleerling van het college. Officieel is de naam overigens al een hele tijd geleden veranderd in Wico Campus SintHubertus. ‘In de nieuwe structuur krijgt de school een ander karakter, maar daardoor ontstaan er mogelijkheden om op bestaande, rijke tradities voort te bouwen.’
Nul inspraak
Voor de NVA volgt Vlaams Parlementslid Koen Daniëls de hele hervorming in Neerpelt met argusogen. ‘Het gebrek aan overleg met ouders doet me versteld staan’, zegt de onderwijsspecialist. ‘Er is nul inspraak geweest, ook niet voor de leerkrachten.’
De beslissing om van het college een eerstegraadsschool te maken, en om de leerlingen daarna naar domeinscholen te sturen, doet hem de wenkbrauwen fronsen. ‘Dat is een technocratische benadering van onderwijs: iedereen samen op één plaats en dan uitwaaieren. Terwijl een school veel meer is dan een gebouw. De geest, de visie en de aanpak van elk van die scholen verdwijnen. Dat wordt eenheidsworst, en dat is zonde. Ouders kiezen net voor een specifiek project. Dat maakt een school een school.’
Daniëls verwacht dat er nog veranderingen op til zijn in andere scholen. ‘Samenwerken en afspraken maken, ja, graag zelfs. Maar de koepels hebben de mond vol van bestuurlijke optimalisatie. Met de NVA willen we dat de sterktes van ons onderwijs behouden blijven. Die zitten in de colleges, maar ook in het buitengewoon onderwijs.’