De snaar wordt gevoelig

‘I hear that you and your band/ have sold your guitars/ and bought turntables’. LCD Soundsystemspilfiguur James Murphy wist het al in 2005: het rijk van de gitaar is niet oneindig. In ‘Losing my edge’ lijst hij de omwentelingen op die hij als hardcore muziekliefhebber om zich heen zag suizen – ‘I was the first guy playing Daft Punk to the rock kids’ was er nog zo eentje.

Dat het geen ijle voorspelling was, wordt steeds tastbaarder. Het was de voorbije jaren te merken in onze Spotifybibliotheek, waar we voor elke gitaarsolo drie drumcomputers en vier synthesizers hoorden. Het is te zien aan de liveopstellingen van bands als The National, Editors of Franz Ferdinand, waar moegetergde snaren regelmatiger mogen uitblazen in ruil voor klavieren met bedrading. Het viel te lezen in internationale cijfers: onderzoeksbureau Nielsen stelde vast dat de Amerikanen in 2017 méér rap consumeerden dan rock – een primeur in de muziekgeschiedenis. En nu lijkt er ook een eerste icoon te gaan sneuvelen.

Neen, niet Keith Richards of Jimmy Page – die zijn wonder boven wonder nog steeds in topvorm. Maar wel hun geliefkoosde instrumenten. Volgens een rapport van de Nashville Post kampt gitaarbouwer Gibson met een schuld van 375 miljoen dollar die het binnen de zes maanden moet afbetalen. Anders dreigt het bankroet.

De financieel directeur die amper zes maanden geleden werd aangesteld om het schip te rechten, koos inmiddels het hazenpad, geschrokken door de cijfers van een dalende verkoop. Het bedrijf staat daarmee overigens niet alleen: volgens The Washington Post is de markt in de afgelopen tien jaar met een derde gekrompen.

‘We gaan onze organisatie weer stroomlijnen’, reageerde Gibsonceo Henry Juszkiewicz. ‘We zullen de verlieslatende activiteiten afstoten en focussen op deze die nog winstgevend zijn.’ In dat opzicht kan Gibson alleen hopen dat ook het tweede deel van James Murphy’s voorspelling uitkomt. ‘I hear that you and your band/ have sold your turntables/ and bought guitars.’