‘Het kan haast niet erger dan verraden te worden door je zusjes’

Tijdens haar verhoor gisteren had Astrid Holleeder het over de opname van een gesprek met haar broer over Dino S. Die is tot levenslang veroordeeld voor twee van de moorden waarvan ook Holleeder wordt verdacht.

Astrid en Willem Holleeder spraken over de mogelijke gevolgen als S. verklaringen zou afleggen over Willem. Volgens de geliquideerde vastgoedbaron en onderwereldbankier Willem Endstra waren Willem Holleeder en S., samen met een derde crimineel, Stanley Hillis, in 2003 het trio dat de onderwereld bestierde.

Astrid Holleeder begon tijdens haar eerste verhoor als getuige te huilen toen de nieuwe opname ter sprake kwam. ‘Hij weet nu dat het over is’, antwoordde ze op de vraag van de rechter waarom ze zo emotioneel was. Later legde ze uit dat ze precies wist waar ze aan begon toen ze besloot om tegen haar broer te getuigen: ‘Ik wist dat ik een strontkar over me heen zou krijgen, maar ik heb niks te verbergen. Ik wist dat ik opnames nodig had. Anders blijft het zijn woord tegen het mijne.’

De verdediging van Willem Holleeder wil nu weten hoeveel opnames er precies zijn en hoe lang het Openbaar Ministerie die opnames al heeft. Eerder heeft As trid onder ede verklaard dat ze alle opnames aan justitie had gegeven. Het verhaal dat ze de nieuwe opnames heeft gevonden bij een verhuizing, vindt Willems raadsman Sander Janssen ongeloofwaardig.

Op de opnames is volgens Astrid te horen dat haar broer liegt, bijvoorbeeld over zijn vriendschap met medeHeinekenontvoerder Cor van Hout, de partner van haar en Willems zus Sonja. ‘Het steekt als je hoort hoe hij toen sprak over Cor, daar spreekt wei nig vriendschap uit. Hij gierde van het lachen toen we spraken over de dood van Cor’, zei Astrid Holleeder.

Astrid was ook emotioneel toen het ging over haar zus Sonja en Cor van Hout. De bedreigingen aan het adres van Sonja en haar kinderen waren volgens Astrid de aanleiding voor haar eigen getuigenis.

Astrid Holleeder stelt dat ze nog altijd een heel zwaar gemoed heeft, en dat ze haar getuigenis ervaart als verraad. ‘Het kan haast niet erger dan verraden te worden door je zusjes. Als ik zou weten dat hij niks meer zou doen, zou ik hem nu meenemen’, zei ze. ‘Hij is ziek, en het enige medicijn zijn die vier muren. Maar als je een hele lieve hond hebt die kinderen bijt, moet je kiezen’.

ASTRID HOLLEEDER