Zijn leven was beter dan de film

Biopic ‘Tom of Finland’ is een wisselvallige biopic over een van de pilaren van de gay iconografie.

Als Tom of Finland, artiestennaam van de Finse WO IIveteraan Touko Laaksonen, geen bel doet rinkelen, voldoet een van zijn duizenden potloodtekeningen om te weten wie hij is: een van de invloedrijkste iconen uit de holebicultuur.

Denk aan gespierde mannen in strak uniform en expliciete seksuele taferelen. Denk aan het zwart lederen beeld dat uitgegroeid is tot een stereotype. De flamboyante kunst van Tom of Finland staat in verbazend contrast met deze sobere biopic over zijn leven. De weinig subtiele aard van zijn illustraties staat pal tegenover de delicate fotografie, zeker tijdens de smaakvolle eerste helft, die van elke Finse straat, bos of mens een postkaart maakt.

Maar het leven van Laaksonen vond niet alleen plaats in Finland, waar zijn geaardheid strafbaar was en zijn tekeningen in de kast moesten blijven. Hij reisde ook naar Los Angeles, een oase van vrijheid waar zijn destijds subversieve oeuvre een ware cultus kende. Helaas zorgt de blauwe lucht van Californië er ook voor dat de tot dan elegante beelden en beheerste dialogen afgevlakt worden.

Tom of Finland was geen activist, maar zijn bijdrage aan de strijd om homoseksualiteit uit de schaduw te halen is onmiskenbaar. De toeeigening van repressieve symbolen in zijn weergave van vrolijk genot is inspirerend. Zijn verhaal delen met een breed publiek is waardevol, want het recht om hand in hand op straat te lopen is nog niet iedereen gegund en we vergeten snel hoe breed de demonisering ervan werkelijk is (geweest).