Stadsguerrilla met bloemen
Een zak potgrond en een tas vol krokussen en primula’s zijn een statement tegen de slechte staat van de Brusselse wegen. Al wil de lokale politie daar niets van weten.
BRUSSEL I Drie soorten gaten zijn er in het Brusselse wegdek: het gat in de macadam, de verdwenen tegel en de ontbrekende kassei. Die laatste categorie komt veruit het meest voor.
Dat is toch de ervaring van Anton Schuurmans. Haast dagelijks rijdt hij van Schaarbeek naar hartje Brussel op zijn elektrische fiets. Een en al aandacht voor het verkeer, maar ook voor het wegdek. Onder zijn snelbinder achteraan een draagtas met bloemen, op de bagagedrager vooraan een zak potgrond van 5 kilo. Soms neemt hij ook een klein groen gietertje mee.
Waar het Brusselse wegdek gaten vertoont, plant Schuurmans bloemen. In de Wolstraat, naast het Brusselse justitiepaleis, fleurde hij vrijdagnamiddag het stukgereden en slecht opgelapte asfalt op met een primula. Ook op het voetpad van de Louizalaan kreeg het gat dat ooit een tegel was een heel andere allure door twee krokussen.
Schuurmans, met de handen vol potgrond: ‘Die primula’s en krokussen vullen het geheel goed op.’ De goedkeurende reacties van passanten bevestigen zijn observatie.
De lokale politie toonde zich minder enthousiast over de nieuwe beplanting in de verderop gelegen Grotehertstraat: drie bloemetjes en wat potgrond moesten er de toch al vrij imposante barst in de macadam vullen. Enkele passerende agenten geboden de 29jarige Brusselaar de bloemen onmiddellijk te verwijderen.
Jammer vond Schuurmans het, die het meteen ook relativeerde. ‘Ik bespeur wel enige sympathie voor mijn actie bij de politie, maar die mensen moeten ook hun werk doen.’
Nog voor de bloemen verwijderd waren, walste een grijze Volkswagen Caddy een primula plat. Daarvoor was het al een paar keer bijna raak. ‘Op fietspaden en voetpaden gaan mijn bloemen soms langer mee, op de weg is het moeilijker. Ik merk dat vooral de geharde automobilist er zich weinig van aantrekt.’
Bruxelles ma belle
De lokale bloemenzaak in Schaarbeek ziet Schuurmans graag komen. Honderden euro’s heeft de ingeweken Limburger er de afgelopen weken uit gegeven, nadat een kameraad hem een filmpje had doorgestuurd over guerrilla gardening. Daarin maken activisten hun grijze stad groener op de meest onverwachte plekken.
De bloemen zijn voor Schuurmans, een zoon van plantenkwekers, meer dan visuele opsmuk. Ze zijn een aanklacht tegen de slechte staat van de Brusselse wegen: de gaten, scheuren, barsten en kloven die voetgangers, fietsers en automobilisten dagelijks moeten trotseren. ‘Een positieve aanklacht weliswaar.’
Een opgestoken duim van een fiet ser, voetgangers die stoppen om foto’s te maken met hun smartphone, zelfs plant Anton Schuurmans bloemen. de glimlach van de agent die zijn naam opschrijft. Hij raakt met zijn actie een gevoelige snaar. ‘Ik blijf ermee doorgaan tot ik daadwerkelijk verandering zie. Ik hoop dat andere mensen mijn voorbeeld volgen.’
Schuurmans broedt nog op meer ‘bescheiden’ burgerlijke gehoorzaamheid. Zelf tijdelijke wegmarkeringen aanbrengen om de stroken voor fietsers beter af te bakenen, stickers om wildparkerende automobilisten attent
te maken op hun asociale gedrag, hij ‘wil iets in beweging zetten. En ik niet alleen. Ik voel dat die nood aan verandering leeft in Brussel.’
Hij wil niet te veel klinken als een politicus. Hij komt op voor de lokale CD&Vafdeling, maar dat staat los van het engagement dat hij met de bloemen tentoonspreidt, zo klonk het terwijl hij de kasseistrook richting Poelaertplein opsierde met de laatste primula’s.