‘Je moet telkens weer zien hoe ver je kunt gaan zonder op je bakkes te krijgen’
Eigenlijk zit Nick Hannes liever in de bossen en bergen, ‘maar daar kan ik weinig commentaar op geven met mijn foto’s’. Dus pendelde hij tussen Vlaanderen en Dubai, de stad waar alles draait om geld. ‘Het is er afschuwelijk saai.’ De foto’s die hij er maakte, zijn dat niet: ze werden net bekroond met de Zeiss Award.
Zware voeten welkom!
‘Er bestaan geen vaste regels om een goede foto te maken’, zegt Nick Hannes. ‘Je moet telkens weer de situatie inschatten en zien hoe ver je kunt gaan zonder op je bakkes te krijgen.’ We hebben het over de fotograaf als ongewenste toeschouwer, in de nachtclubs van Dubai bijvoorbeeld, waar Hannes foto’s maakte van schaars geklede vrouwen en hanige mannen in weinig flatterende taferelen: mensen die graag bekeken worden, maar niet als vertegenwoordigers van wansmaak en verveling.
‘Toch kon ik relatief vlot mijn ding doen in die clubs, want er waren ook altijd partyfotografen aan het werk, die er alles aan deden om heel geflatteerde foto’s te maken van de aanwezigen. Ik kon mij tussen hen mengen en wekte niet al te veel argwaan. Het nadeel van die partyfotografen was wel dat iedereen constant poseerde. Maar ik bleef tot het eind van het feest. Hoe meer er gedronken was, hoe groter de kans op een spontaan moment. Als mensen dan kwamen kijken op mijn display, zegden ze wel vaak: eikes, hoe lelijk.’
Nick Hannes heeft wel iets met lelijkheid. We zitten in zijn werkkamer thuis, langs een landelijke steenweg in het Antwerpse Ranst, waar Hannes de komende maanden zal broeden op een tentoonstellingsconcept voor zijn foto’s uit Dubai, en ze zal bundelen tot een boek. ‘Na elk project denk ik: volgende keer kies ik voor iets wat ik mooi vind. Dubai daarentegen is de laatste plek ter wereld waar ik zou willen wonen. Ik zit